ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ἦτο πρότερον πρεσβύτερος καὶ ἀποκρισιάριος τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ἐκκλησίας. Μετὰ ταῦτα ἐχειροτονήθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ τοὺς τελευταίους χρόνους τῆς βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, τοῦ υἱοῦ Ἀρκαδίου, ἐν ἔτει υμζ’ (447) προβληθείς, ὡς Πατριάρχης, ὑπὸ τοῦ μονοφυσίτου Διοσκόρου. Προέβαλε δὲ αὐτὸν Πατριάρχην ὁ μονοφυσίτης Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος, διότι ἤλπιζεν, ὁ μάταιος, ὅτι θέλει ἔχει αὐτὸν σύμφωνον καὶ ὁμόφρονα τῆς κακοδοξίας του.
Ὅμως ὄχι μόνον ἀπέτυχε τῆς ἐλπίδος του, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐναντία συνέβησαν, διότι ὁ μακάριος οὗτος Ἀνατόλιος καθήρεσε τὸν κακόδοξον Διόσκορον, τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ἀοιδίμου ἁγιωτάτου Φλαβιανοῦ [1], τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τὸν ὁποῖον ὁ Διόσκορος καθήρεσε παραλόγως καὶ ἐθανάτωσεν εἰς τὴν ἐν Ἐφέσῳ ληστρικὴν Σύνοδον, συνηρίθμησεν οὗτος εἰς τὰ δίπτυχα μετὰ τῶν ἄλλων ἀοιδίμιων Πατριαρχῶν, ἐπειδή, ὡς εἴπομεν, ὁ Ἅγιος Φλαβιανὸς καθηρέθη παραλόγως ἀπὸ τὸν Διόσκορον εἰς τὴν ρηθεῖσαν ἐν Ἐφέσῳ ληστρικὴν Σύνοδον. Οὗτος ἐνήργησεν ἵνα καὶ τὸ τίμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου Φλαβιανοῦ ἀνακομισθῇ καὶ ἀποθησαυρισθῇ εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο ἔπραξεν, ἀλλὰ καὶ δι’ ἐγκυκλίων ἐπιστολῶν ἐξέθεσε τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ ἀπέστειλε ταύτας πρὸς τοὺς εἰς πᾶσαν πόλιν Ἐπισκόπους, παρακινῶν αὐτοὺς νὰ ἀναθεματίσωσι τοὺς πρώτους καὶ ἀρχηγοὺς τῆς αἱρέσεως, ἤτοι τὸν Νεστόριον, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Διόσκορον καὶ ὅλους ἐκείνους ὅσοι ἐδογμάτιζον ὅτι ἔπαθε σύγχυσιν ἢ τροπὴν ἡ θεία φύσις ἐπὶ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Ὁ Ἀνατόλιος λοιπὸν οὗτος, διάδοχος γενόμενος τοῦ ρηθέντος Ἁγίου Φλαβιανοῦ καὶ ποιμάνας τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἔτη ὀκτώ, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, διάδοχον ἀφήσας τὸν ἁγιώτατον Πατριάρχην Γὲννάδιον.
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε τὸ συναξάριον τοῦ Ἁγίου Φλαβιανοῦ εἰς τὴν 16ην Φεβρουαρίου, Τόμος Βʹ «Μὴν Φεβρουάριος» σελ. 268 τοῦ ἀνὰ χεῖρας «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».