ΚΟΪΝΤΟΣ ὁ Μάρτυς ἐγεννήθη καὶ ἐδιδάχθη τὴν εὐσέβειαν ἐν τῇ Φρυγίᾳ. Ἐλθὼν δὲ εἰς χωρίον καλούμενον Αἰολίς ἔδιδεν ἐλεημοσυνην εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἰάτρευε τοὺς ἐνοχλουμένους ὑπὸ ἀκαθάρτων πνευμάτων. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἡγεμὼν Ροῦφος ἠνάγκαζε τοῦτον νὰ θυσιάσῃ, εἰς τὰ εἴδωλα, ἐδαιμονίσθη, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος ἐθεράπευσεν αὐτόν· ὅθεν ἀνταμείψας τὸν Ἅγιον ὁ ἡγεμὼν μὲ τιμὰς καὶ δῶρα τὸν ἀφῆκεν ἐλεύθερον. Μεταβὰς δὲ εἰς Πέργαμον συνελήφθη ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, τῶν ὀνομαζομένων Κυμαίων, οἱ ὁποῖοι ἤρχισαν νὰ τὸν βασανίζωσιν· αἰφνιδίως δὲ ἔγινε σεισμός, καὶ εὐθὺς ἐκρημνίσθη ὁ ναὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ τὰ ἐν αὐτῷ εἴδωλα συνετρίβησαν, ἐκεῖνοι δὲ φοβηθέντες ἀφῆκαν ἐλεύθερον τὸν Ἅγιον. Ὕστερον ἐλθὼν εἰς τὴν Πέργαμον ὁ ἄρχων Κλέαρχος συνέλαβε τὸν Ἅγιον καὶ συνέτριψε τὰ σκέλη του· γενόμενος ὅμως ὑγιὴς ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἔζησεν ἔκτοτε δέκα ἔτη, καὶ μετὰ ταῦτα ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.