ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ ἐν ἔτει υη’ (408), ἀρχιερατεύσας εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα τρίτος μετὰ τὸν Ἅγιον Κύριλλον, καὶ φθάσας μέχρι τῆς βασιλείας Μαρκιανοῦ τοῦ ἐν ἔτει υν’ (450) βασιλεύσαντος, καὶ Λέοντος τοῦ Μεγάλου, τοῦ βασιλεύσαντος ἐν ἔτει υνη’ (458). Παρευρέθη δὲ οὗτος καὶ εἰς τὴν ἐν Ἐφέσῳ τρίτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, τὴν ἐν ἔτει υλα’ (431) συγκροτηθεῖσαν, εἷς ὢν τῶν ἐν αὐτῇ διακοσίων Πατέρων, καὶ διέλαμψεν εἰς τὰ δόγματα τῆς πίστεως μετὰ τοῦ θεσπεσίου Κυρίλλου τοῦ Ἀλεξανδρείας· ἔφθασε δὲ καὶ ἕως εἰς τὴν τετάρτην Σύνοδον τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, τὴν ἐν Χαλκηδόνι συγκροτηθεῖσαν ἐν ἔτει υνα’ (451), κατὰ τὴν ὁποίαν ἐτιμήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως Μαρκιανοῦ διὰ τὴν σοφίαν καὶ ἀρετήν του.

Ὅταν δὲ ἔκτισε τὰς Βλαχέρνας ὁ βασιλεὺς Μαρκιανὸς μετὰ τῆς Πουλχερίας, ἠρώτησε τότε παρόντα τὸν Ἅγιον τοῦτον Ἰουβενάλιον, μήπως γνωρίζει ποῦ ἐτέθη τὸ σῶμα τῆς Θεοτόκου. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη ὅτι ἀπὸ ἐγγράφου μὲν ἱστορίας δὲν ἠξεύρει, λέγεται ὅμως ἀνέκαθεν, τὸ ὁποῖον ἄλλως τε εἶναι βέβαιον, ὅτι ἀφ’ οὗ τὸ σῶμα τῆς Θεοτόκου ἐνεταφιάσθη ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων, ἠκούετο ἐντὸς τοῦ τάφου της ἀγγελικὴ ὑμνῳδία μέχρι τῆς τρίτης ἡμέρας, μετὰ τὴν ὁποίαν, ἐπειδὴ εἷς τῶν Ἀποστόλων (ὁ Θωμᾶς) δὲν ἦτο παρὼν εἰς τὸν ἐνταφιασμὸν τῆς Θεοτόκου, ἠνοίχθη ὁ τάφος καὶ δὲν εὑρέθη τὸ σῶμά της, εἰ μὴ μόνον τὰ ἐντάφια. Ὅθεν παρεκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἅγιον νὰ σφραγίσῃ καὶ νὰ στείλῃ τοὐλάχιστον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν τὸ κιβώτιον, ὅπου ἐτέθη τὸ σῶμα τῆς Θεοτόκου, ὁμοῦ μὲ τὰ ἐντάφιά της, τοῦθ᾽ ὅπερ καὶ ἐγένετο. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἰουβενάλιος πατριαρχεύσας τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη, ἐν εἰρήνῃ ἐκοιμήθη [1].

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ