ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ἅγιος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Παραβάτου Ἰουλιανοῦ, ἐν ἔτει τξα’ (361), στρατιώτης ὢν εἰς τὰ νούμερα τῶν καλουμένων Ταϊφάλων. Ἀποσταλεὶς λοιπὸν μετ’ ἄλλων στρατιωτῶν εἰς καταδίωξιν τῶν Χριστιανῶν, κατὰ μὲν τὸ φαινόμενον ὑπεκρίνετο ὅτι ἐπολέμει αὐτούς, κρυφίως ὅμως τοὺς ἐβοήθει. Εἰς ἐκείνους δὲ ἐξ αὐτῶν, τοὺς ὁποίους οἱ ἄλλοι στρατιῶται συνελάμβανον, αὐτὸς ἐχορήγει τὰ μέσα τῆς φυγῆς. Ὄχι δὲ μόνον ταῦτα ἐποίει, ὁ ἀοίδιμος, ἀλλὰ καὶ συνεπόνει τοὺς θλιβομένους, ἔδιδε τὰ χρειώδη εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐστόλιζε τὴν ζωήν του μὲ προσευχὰς καὶ νηστείας καὶ ἐπισκέψεις τῶν ἀσθενῶν καὶ φυλακισμένων, τῶν ὁποίων προῆγε τὴν πολιτείαν εἰς τὸ βέλτιον. Ὅθεν μὲ τὰ τοιαῦτα θεάρεστα ἔργα διανύσας ὁ μακάριος Ἰωάννης τὴν ζωήν του ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ· τὸ δὲ ἅγιον λείψανον αὐτοῦ ἐνεταφιάσθη εἰς τόπον λεγόμενον Πανδέκτην, ὅπου καὶ οἱ ξένοι ἐνεταφιάζοντο.
Μετὰ ταῦτα ἐφανερώθη τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου εἰς γυναῖκα τινὰ δι’ ἀποκαλύψεως· φανεὶς δηλαδὴ ὁ Ἅγιος εἰς αὐτήν, τῆς ἐφανέρωσε τὰ ἔργα τῆς ζωῆς του καὶ πῶς ὀνομάζεται. Λέγεται, ὅτι ὁ Ἅγιος οὗτος ἐτέλεσε καὶ ἄλλα θαύματα, πρὸ πάντων ὅμως ἠμπόδιζε τοὺς δούλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπεδίωκον νὰ δραπετεύσωσιν ἀπὸ τοὺς κυρίους των· ὁμοίως ἐφανέρωνε τὰς ἐπιδρομὰς τῶν πολεμίων, ἀπεκάλυπτε δὲ καὶ τοὺς κλέπτας. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν σεπτὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου παρὰ τῇ ἁγιωτάτῃ μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.