ΑΚΑΚΙΟΣ ὁ νέος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λικινίου ἐν ἔτει τιη’ (318)· νέος δὲ ὢν τὴν ἡλικίαν, ἐπειδὴ ὡμολόγησεν ἑαυτὸν Χριστιανόν, ἐκρεμάσθη καὶ ἐξεσχίθη, καὶ ἔπειτα παρεδόθη ὅπως τιμωρηθῆ εἰς τὸν ἡγεμόνα Τερέντιον, ὁ ὁποῖος ἔρριψε τὸν Ἅγιον ἐντὸς λέβητος πεπυρωμένου, πλήρους πίσσης, ἐλαίου καὶ λίπους· ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, ὑπὸ τῆς θείας χάριτος φυλαττόμενος, ἔμεινεν ἀβλαβής. Μετὰ ταῦτα ἀναγκάζεται ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὴς νὰ τρέχῃ κατόπιν τοῦ ἡγεμόνος μεταβαίνοντος εἰς τὴν Ἀπάμειαν καὶ Ἀπολλωνίαν. Ἐκεῖ δὲ ἀφιχθεὶς ὡδηγήθη εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων, καὶ διὰ προσευχῆς του συνέτριψε τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα εἴδωλα. Ὕστερον παρέστη εἰς τὸν Τριβοῦνον Ζηλικίνθιον, ὁ ὁποῖος, βλέπων τὸν Μάρτυρα ἐπιμένοντα εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἀφοῦ ἔδειρεν αὐτὸν ἀνηλεῶς, ἀπέλυσεν ἐναντίον αὐτοῦ λέοντα· διαφυλαχθεὶς δὲ ὁ Ἅγιος ἀβλαβής, πάλιν ἐδάρη. Εἶτα ἐρρίφθη ἐντὸς λέβητος πλήρους πίσσης καὶ ἀσφάλτου, ἐπειδὴ δὲ ὁ καλλίνικος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἀκάκιος ἔμεινεν ἄκαυστος, νομίσας ὁ Ζηλικίνθιος ὅτι ὁ λέβης εἶναι ψυχρός, ἐπλησίασε καὶ εὐθὺς ὁ ἄθλιος ἀπετεφρώθη.

Μετὰ τοῦτον ἀνετέθη ἡ τοῦ Ἁγίου ἐξέτασις εἰς τὸν Ποσειδώνιον. Οὗτος λοιπόν, βλέπων τὸν Μάρτυρα μένοντα σταθερὸν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἔδεσεν αὐτὸν μὲ βαρεῖαν ἅλυσον καὶ τὸν ἔστειλεν εἰς τὴν Μίλητον τῆς Ἰωνίας. Ἐκεῖ δὲ εἰσελθὼν ὁ Ἀκάκιος εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων, προσέταξεν αὐτὰ νὰ καταπέσωσι, καὶ εὐθὺς ταῦτα πεσόντα συνετρίβησαν· φερθεὶς δὲ εἰς ἄλλον εἰδωλικὸν ναόν, ἔπραξε καὶ ἐκεῖ τὸ ἴδιον. Διὰ ταῦτα ἀπέκοψαν τὴν ἁγίαν αὐτοῦ κεφαλήν, καὶ ὦ τοῦ θαύματος! ἐκ τοῦ λαιμοῦ του ἀντὶ αἵματος ἔρρευσε γάλα, οὕτω δὲ ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον λαβὼν ὁ πρεσβύτεοος Λεόντιος καὶ ἀλείψας μὲ μύρα, τὸ ἀπεθησαύρισεν ἐν τῇ πόλει τῶν Συνάδων, ὁμοῦ μὲ τὸ Συναξάριον τοῦ μαρτυρίου του εἰς ἕνα τόπον κατάσκιον, κτῆμα ὄντα πολιτικοῦ τινος ἄρχοντος Δορυμέδοντος ὀνομαζομένου, ὅστις ἐμαρτύρησεν ὕστερον μετὰ τοῦ Ἁγίου Τροφίμου [1].

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ