ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ὁ Μάρτυς ἦτο στρατιώτης, ὁδηγηθεὶς δὲ ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος τῆς Ἀγκύρας, Κορνηλίου ὀνομαζομένου, ἠρωτήθη παρ’ αὐτοῦ· ὁμολογήσας δὲ παρρησίᾳ τὴν ἔνδοξον οἰκονομίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐδάρη σκληρῶς. Ἔπειτα ἐτρύπησαν τοὺς ἀστραγάλους του, καὶ δέσαντες αὐτοὺς μὲ σχοινία, τὸν ἔσυρον ἀπὸ τῆς πόλεως τῆς Ἀγκύρας μέχρι τοῦ ποταμοῦ Σαγγαρίου, ἀκολουθοῦντος τοῦ ἡγεμόνος καὶ ὁρῶντος ταῦτα. Ἐκεῖ δὲ ἔθηκαν τὸν Ἅγιον ἐντὸς κιβωτίου καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὸν ποταμόν. Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐπιστὰς ἔφερε τὸ κιβώτιον ἔξω εἰς τὴν στερεάν. Ὅθεν εὑρέθη ὁ Ἅγιος ἐν αὐτῷ ἀβλαβής, ψάλλων τὸ «Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται». Τοῦτο μαθὼν ὁ ἡγεμὼν κατησχύνθη, καὶ μὴ ὑποφέρων τὴν ἐντροπήν, εἵλκυσε τὴν μάχαιραν καὶ ηὐτοχειριάσθη. Ὁ δὲ Μάρτυς προσευχηθεὶς ἐκοινώνησε τὰ θεῖα Μυστήρια διὰ μέσου περιστερᾶς, ἡ ὁποία ἐπέμφθη εἰς αὐτὸν οὐρανόθεν, καὶ εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας τοῦ Ἀγγέλου, ὅστις τὸν ἐλύτρωσεν ἐκ τοῦ ποταμοῦ· οὕτω δὲ ἔλαβεν ὁ μακάριος τὸν ἀμάραντον στέφανον τῆς ἀθλήσεως. Τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον ἐνεταφιάσθη ἐντὸς τῆς πόλεως Ἀγκύρας.