ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ἡ Μάρτυς ἦτο ἀπὸ τὸ Βυζάντιον ἀπὸ τὴν Μονὴν τῆς Ὁσίας Ὡραιοζήλης, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ βασιλέως Δεκίου ἐν ἔτει σν’ (250) μετὰ Χριστόν. Τοσοῦτον δὲ προέκοπτεν ἡ μακαρία αὕτη εἰς τὰς ἀρετάς, ὥστε ὁ μισόκαλος διάβολος δὲν ἠδύνατο νὰ ὑποφέρῃ βλέπων ἐνεργουμένην τὴν ἀνίκητον δύναμιν τοῦ Χριστοῦ διὰ μέσου τῆς ἀσθενοῦς φύσεως τῶν γυναικῶν καὶ αὐξάνουσαν τὴν ἀρετήν, ἥτις ὅσον καὶ ἀπόκρυφος καὶ παράμερος γίνεται, τόσον πλατύνεται καὶ μεγαλύνει τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ στηρίζει τὰς ψυχὰς τῶν Χριστιανῶν. Ὅθεν ἐπολέμει καὶ οὗτος διὰ τῶν τυράννων βιάζων τοὺς Χριστιανοὺς νὰ λατρεύσωσι τὰ εἴδωλα. Διὰ τοῦτο, μαθὼν ὁ Δέκιος τὰς ἀρετὰς τῆς Ἁγίας καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἥρπασεν αὐτὴν ἀπὸ τὸ Μοναστήριον καὶ παρέστησεν εἰς τὸ κριτήριον ζητῶν δύο τινά: πρῶτον νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ θυσιάζουσα εἰς τὰ εἴδωλα, δεύτερον νὰ νυμφευθῇ ὡραῖον τινὰ ἀξιωματικόν. Ἀρνηθεῖσα δὲ ἀμφότερα ταῦτα ἡ Ἁγία ὑποφέρει δαρμοὺς καὶ κολάσεις φρικτὰς καὶ ὀδυνηρὰς καὶ τελευταῖον ξίφει τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνεται.