ΚΑΤΑ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ τοῦ πρώτου, ἐν ἔτει φλε’ (535) ἦτο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἄνθιμος ὁ Τραπεζούντιος ὁ τὰ τοῦ Εὐτυχοῦς φρονῶν δυσσεβῆ φρονήματα, ὅστις γενόμενος πρότερον Τραπεζοῦντος Ἐπίσκοπος, ὕστερον ἔγινεν Ἐπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως· ἐπειδὴ δὲ ἐφάνη αἱρετικός, ὡς εἴπομεν, ἀπεβλήθη μὲν αὐτὸς τοῦ θρόνου ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὑπὸ τοῦ τότε Πάπα Ρώμης Ἀγαπητοῦ, ἐχειροτονήθη δ’ ἀντ’ αὐτοῦ Πατριάρχης ὁ Μηνᾶς, ὁ ὁποῖος ἦτο πρότερον Πρεσβύτερος τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐκκλησίας καὶ ξενοδόχος τοῦ Σαμψών. Διὰ τὴν ἀφορμὴν λοιπὸν ταύτην ἐπανέστησαν Σεβῆρος καὶ Πέτρος ὁ Ἀπαμείας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἄνθρωποι γεμᾶτοι αἱρέσεις συνιστῶντες τὰ τοῦ Ὠριγένους βλάσφημα δόγματα [1]· ὅθεν ταράττοντες τὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, προὐξένουν λύπην εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. Διὸ ὁ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς κατὰ τὸ δέκατον ἕβδομον τῆς βασιλείας του ἔτος συνεκρότησε Σύνοδον, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐξ ρξε’ (165) Ἁγίων Πατέρων, μετὰ τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Μηνᾶ, οἵτινες ἀνεθεμάτισαν τοὺς ἀνωτέρω εἰρημένους καὶ τοὺς ὁμόφρονας αὐτῶν [2]. Ἔκτοτε λοιπὸν ἑορτάζει ἡ Εκκλησία τοῦ Θεοῦ τὴν τῆς Συνόδου ταύτης ἀνάμνησιν δοξάζουσα τὸν Θεόν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὰ βλάσφημα δόγματα τοῦ Ὠριγένους ἦσαν ταῦτα· ὅτι αἱ ψυχαὶ προϋπάρχουσι τῶν σωμάτων, ὅτι αὐταὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἑνὸς σώματος εἰσέρχονται εἰς ἄλλο σῶμα, ὅτι ἡ κόλασις ἔχει τέλος, ὅτι οἱ δαίμονες θὰ λάβωσι τὸ πρῶτον ἀξίωμα τῆς Ἀγγελικῆς χάριτος, ὅπερ εἶχον, ὅτι αἱ ψυχαὶ θὰ ἀναστηθῶσι γυμναὶ ἄνευ σωμάτων, ὅτι τὰ οὐράνια σώματα ἔχουσι ψυχὰς καὶ ἄλλα ἀκόμη κακόδοξα. Σημείωσαι ὅμως, ὅτι οἱ μεταγενέστεροι διδάσκαλοι ἐποίησαν βιβλίον ἀπὸ τὰ τοῦ Ὠριγένους ὀρθὰ φρονήματα ἐκ τούτων δὲ εἶναι καὶ αἱ θαυμασταὶ ἑρμηνεῖαι ἃς ὁ Ὠριγένης κατέβαλεν εἰς τὴν Πεντάτευχον, εἰς τὸν Ψαλτῆρα καὶ εἰς ὅλην σχεδὸν τὴν Ἁγίαν Γραφήν, Παλαιάν τε καὶ Νέαν, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες πολλὰ αὐτολεξεὶ ἠρανίσθησαν.
[2] Ἀνεθεμάτισε δὲ τὸν Ὠριγένην, Δίδυμον, Εὐάγριον, Ζωόραν, Θεόδωρον τὸν Μοψουεστίας καὶ Διόδωρον, τοὺς φρονοῦντας τὰ τοῦ Νεστορίου.