ΜΑΡΙΑ ἡ Μαγδαληνὴ κατήγετο ἀπὸ τὰ Μάγδαλα, τὰ ὁποῖα κεῖνται εἰς τὰ ὁροθέσια τῆς Συρίας· προσελθοῦσα δὲ τῷ Χριστῷ ἀπηλλάγη διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῶν ἑπτὰ δαιμονίων, τὰ ὁποῖα τὴν ἠνώχλουν, καὶ οὕτως ἀκολουθήσασα αὐτῷ καὶ ὑπηρετοῦσα ἕως τοῦ πάθους καὶ τοῦ Σταυροῦ, ἔγινε καὶ Μυροφόρος καὶ εὐαγγελίστρια, καὶ πρώτη αὐτή, μεταξὺ τῶν ἄλλων Μυροφόρων, εἶδε τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, μετὰ τῆς ἄλλης Μαρίας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅταν ὀψὲ Σαββάτων, ἤτοι μετὰ τὸ Σάββατον, εἶδε τὸν Ἄγγελον, καθὼς γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος· ὅταν δὲ μετέβη τὸ πρωῒ εἰς τὸ μνῆμα, τότε εἶδε δύο Ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους, καὶ πάλιν εἶδε τὸν Χριστόν, τὸν ὁποῖον νομίζουσα ὅτι εἶναι ὁ κηπουρός, καὶ θέλουσα νὰ ἐγγίσῃ τοὺς πόδας του, ἤκουσε παρ’ αὐτοῦ· «Μή μου ἅπτου», καθὼς ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης [1].
Αὕτη ἡ Μυροφόρος μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἐπορεύθη εἰς τὴν Ρώμην, ὅπου παρουσιάσθη εἰς τὸν Τιβέριον καὶ ἐπέτυχε τὴν τιμωρίαν τοῦ Πιλάτου. Εἶτα ἐπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα, κατόπιν ἐξελθοῦσα διὰ δευτέραν φορὰν εἰς τὸ κήρυγμα ἐπορεύθη καὶ πάλιν εἰς τὰ μέρη τῆς δύσεως. Μετὰ ταῦτα ἦλθεν εἰς τὴν Ἔφεσον, ἔνθα εὗρε τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Θεολόγον, καὶ ἐκεῖ κοιμηθεῖσα ὁσίως ἐνεταφιάσθη παρὰ τῇ θύρᾳ τοῦ σπηλαίου, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἐκοιμήθησαν ὕστερον οἱ ἑπτὰ Παῖδες οἱ ἐν Ἐφέσῳ. Ἂς ἴδωμεν ὅμως τὸν κατὰ πλάτος Βίον αὐτῆς, ἵνα γνωρίσωμεν καλύτερον τὴν Ἁγίαν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Πρώτη μὲν ἡ Μαγδαληνὴ ἀπὸ τὰς ἄλλας Μυροφόρους γυναῖκας εἶδε τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, οὐχὶ δὲ καὶ πρὸ τῆς Θεοτόκου, διότι πρώτη ἡ Θεοτόκος ἐθεάσατο τὸν Χριστὸν ἀναστάντα, ὡς λέγει ὁ Θεσσαλονίκης Γρηγόριος καὶ ὁ Κάλλιστος ἐν τῷ Συναξαρίῳ τοῦ Πάσχα. Δι’ αὐτὴν καὶ ὁ τάφος ἠνοίχθη, καθὼς καὶ πάντα τὰ οὐράνια καὶ ἐπίγεια δι’ αὐτὴν ἠνεῴχθησαν.