ΠΕΤΡΟΣ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης τῆς εὐσεβεστάτης Αὐγούστης ἐν ἔτει ψπ’ (780), υἱὸς γονέων μεγαλοπρεπῶν καὶ ἐνδόξων. Ἐπειδὴ ὁ πατήρ του ἦτο Πατρίκιος τοῦ Βασιλέως καὶ στρατηγός, Κωνσταντῖνος ὀνομαζόμενος. Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας φοιτῶν ὁ Ἅγιος εἰς τὰ σχολεῖα, ἐσύναξεν εἰς τὴν ψυχήν του ὡς μέλισσα ὅλα τὰ κάλλιστα μαθήματα τῆς Γραμματικῆς καὶ Φιλοσοφίας. Ἔπειτα συζευχθεὶς γυναῖκα νόμιμον, ἐτιμήθη καὶ ἔγινε Δομέστικος των σχολῶν καὶ Πατρίκιος, ἀφοῦ ὁ πατήρ του ἀπέθανεν. Ὅταν δὲ ὁ Νικηφόρος Πατρίκιος ἔγινε Βασιλεὺς ἐν ἔτει ωβ’ (802), κατέστησε τὸν Ὅσιον τοῦτον Δομέστικον τῶν Κανάτων, καὶ παρέλαβεν αὐτὸν μεθ’ ἑαυτοῦ εἰς Βουλγαρίαν, ὅπου ἐπολέμει κατὰ τῶν Βουλγάρων. Συγκροτηθέντος λοιπὸν τοῦ πολέμου, ἐνίκησαν μὲν οἱ Ρωμαῖοι, συνελήφθη ὅμως οὗτος ὁ Ὅσιος ὑπὸ τῶν Βουλγάρων μετὰ πεντήκοντα ἀρχόντων καὶ ἐρρίφθη ἐν τῇ φυλακῇ ἵνα τιμωρηθῇ· ἐφάνη ὅμως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὁ ἐπιστήθιος καὶ Εὐαγγελιστής, καὶ ἠλευθέρωσεν αὐτὸν ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τὸν συνώδευσε μέχρι τῆς γῆς τῶν Ρωμαίων.
Ἔκτοτε λοιπόν, καταφρονήσας ὁ μακάριος ὡς σκύβαλα, ὅλα τὰ τοῦ κόσμου, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος τοῦ Ολύμπου, καὶ ἐνδυθεὶς τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα τῶν Μοναχῶν μετὰ τοῦ Ὁσίου καὶ μεγάλου Ἰωαννικίου, ἐγυμνάσθη εἰς πᾶσαν ἀρετήν. Ἀφοῦ δὲ ἐκεῖ διῆλθε τριάκοντα τέσσαρα ἔτη, μετέβη εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ ἔπειτα ἀπῆλθεν εἰς τὸν παρ’ αὐτοῦ κτισθέντα Ναὸν τὸν καλούμενον τοῦ Εὐάνδρου· ἐπειδὴ δὲ ἡ γυνή του καὶ ὁ υἱός του εἶχον ἀποθάνει, αὐτὸς ἔκτισε μικρὰν καλύβην καὶ διῆλθεν ἐν αὐτῇ ὀκτὼ ἔτη. Οὗτος ὁ Ὅσιος ἐφόρει τρίχινα φορέματα εἰς σκέπην τοῦ σώματος, ὑποδήματα δὲ εἰς τοὺς πόδας δὲν ἐφόρεσεν ὁ ἀοίδιμος καθ’ ὅλον τὸν χρόνον τῆς ἀσκήσεώς του καὶ ἐξήρανε τὸ σῶμά του μὲ νηστείας καὶ ἀγρυπνίας καὶ ἄλλας σκληραγωγίας. Καλῶς λοιπὸν καὶ θεαρέστως πολιτευσάμενος ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ· λέγουσι δέ, ὅτι ὁ Ὅσιος οὗτος, ὑπὸ τὸ τρίχινον φόρεμα, ἦτο ἐνδυμένος ἄλλο πεπλεγμένον ἐκ ψάθης, μετὰ τοῦ ὁποίου καὶ ἐνεταφιάσθη.