ΑΝΤΙΟΧΟΣ ὁ Μάρτυς κατήγετο ἐκ τῆς ἐν Καππαδοκίᾳ πόλεως Σεβαστείας, τὴν ἰατρικὴν δὲ μετερχόμενος περιήρχετο τὰς πόλεις καὶ ἰάτρευσε τοὺς ἀσθενοῦντας. Περιερχόμενος λοιπὸν τὴν χώραν τῆς Γαλατίας καὶ Καππαδοκίας καὶ ἰατρεύων πᾶσαν ἀσθένειαν, συνελήφθη ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος Ἀδριανοῦ, ἐκρεμάσθη δὲ ὑπ’ αὐτοῦ ἐπὶ ξύλου καὶ ἐξεσχίσθη εἰς τὰ πλευρά, δοθεὶς εἶτα εἰς τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ ὅμως αἱ βάσανοι αὗται δὲν ἔβλαψαν αὐτόν, τούτου ἕνεκα ἐφυλακίσθη, καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἐρρίφθη ἐντὸς λέβητος πλήρους ζέοντος ἐλαίου, ὁ ὁποῖος ἐκαίετο ἑπτὰ ἡμέρας. Ἐξελθὼν δὲ ὁ Ἅγιος καὶ ἐκεῖθεν διὰ τῆς θείας χάριτος ἀβλαβής, ἐδόθη ἵνα καταβροχθισθῇ ὑπὸ τῶν θηρίων, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὸν ἀφῆκαν ἀβλαβῆ· εἶτα συντρίψας διὰ τῆς προσευχῆς του ὅλα τὰ εἴδωλα καὶ εἰς κόνιν αὐτὰ μεταβαλών, ἀπεκεφαλίσθη διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ὁ ἀοίδιμος καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Ἰδὼν δὲ Κυριακὸς ὁ δήμιος, ὁ ἀποκεφαλίσας τὸν Ἅγιον, παράδοξον θαῦμα, ἤτοι νὰ τρέξῃ ἐκ τοῦ λαιμοῦ του αἷμα καὶ γάλα, ὡμολόγησε παρρησίᾳ ἑαυτὸν Χριστιανὸν καὶ ἐφώνησεν· «Ἀνάθεμα τῷ Ἀδριανῷ καὶ τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ». Διὸ ἀποκεφαλισθεὶς καὶ αὐτὸς ἀνῆλθεν εἰς οὐρανούς, ἵνα μετὰ τοῦ Ἁγίου Ἀντιόχου συναγάλληται.