Ἔργον Μάρκου τοῦ Ἀργείου, ΙΗʹ αἰών.
ΙΩΣΗΦ ὁ μακάριος Πατὴρ ἡμῶν ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Λέοντος Ε’ τοῦ εἰκονομάχου, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ωιγ’-ωκ’ (813-820) υἱὸς ὑπάρχων γονέαν εὐσεβῶν, Φωτεινοῦ καὶ Θεοκτίστης ὀνομαζομένων, ἀδελφὸς δὲ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Οὗτος διὰ τὴν ἀξιέπαινον αὐτοῦ πολιτείαν, κοινῇ ψήφῳ ἔγινεν Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης· διατρίψας δὲ ἐκεῖ πολὺν χρόνον, ἐπανῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν κατὰ βασιλικὴν προσταγήν. Παρασταθεὶς δὲ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Ἁγίου Θεοδώρου ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, καὶ μὴ φοβηθεὶς αὐτὸν μηδὲ πεισθεὶς νὰ ἀθετήσῃ τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων, τοῦ αὐταδέλφου του Ἁγίου Θεοδώρου ἐξορισθέντος διὰ τρίτην φορὰν εἰς τὴν λίμνην τῆς ἐν Βιθυνίᾳ Ἀπολλωνιάδος, ὁ μακάριος οὗτος Ἰωσὴφ πρῶτον μὲν ἐδοκίμασε διαφόρους φυλακίσεις καὶ κακοπαθείας, εἶτα ἐξορίσθη εἴς τινα νῆσον. Ἔπειτα πάλιν ἀναγκασθεὶς ὑπὸ τοῦ μετὰ ταῦτα βασιλεύσαντος δυσσεβοῦς Θεοφίλου νὰ ἀθετήσῃ τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰνόνων, ἐπειδὴ καὶ πάλιν τὰ αὐτὰ ἀπελογήθη ὡς καὶ πρότερον, διὰ τοῦτο ἐδοκίμασε μεγαλυτέρας καὶ δεινοτέρας ἢ πρότερον κακοπαθείας, καὶ ἐκλείσθη εἰς φυλακὰς σκοτεινοτέρας τῶν πρώτων, εἰς τὰς ὁποίας πολλὰς καὶ ἀνυποφόρους βασάνους ὑπέμεινεν ὁ μακάριος, ὅστις καὶ τὴν προτέραν ζωήν του εἶχε διέλθει χωρὶς τὴν ἐλαχίστην ἄνεσιν. Ὅθεν ταλαιπωρηθεὶς μὲ πεῖναν καὶ δίψαν καὶ πᾶσαν ἄλλην θλῖψιν, ἀπῆλθε πρὸς τὴν αἰωνίαν ζωὴν καὶ ἀνάπαυσιν.