ΟΝΗΣΙΜΟΣ ὁ Ἅγιος πατὴρ ἡμῶν, ἄλλος ὦν ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Ὀνήσιμον, τὸν μαθητὴν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καὶ ἄλλος ἀπὸ τὸν Μάρτυρα Ὀνήσιμον, ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει τγ’ (303), καταγόμενος ἐκ Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης, ἐκ κώμης Καρυΐνης ὀνομαζομένης· ᾄδεται δέ, ὅτι οἱ γονεῖς τούτου ἔλαβον παρὰ θείου Ἀγγέλου τὸ ἅγιον Βάπτισμα καὶ εὐηγγελίσθησαν περὶ τῆς γεννήσεως τούτου τοῦ Ἁγίου, καὶ ὅτι μέλλει νὰ ὀνομασθῇ ὁ υἱός των Ὀνήσιμος.
Οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας, καταλιπὼν τοὺς γονεῖς του, ἀπῆλθεν εἰς ἓν Μοναστήριον τῆς Ἐφέσου, εἰς τὸ ὁποῖον ἐμόναζον ὀκτακόσιοι Μοναχοί, οἱ δὲ γονεῖς του τοσοῦτον ἔκλαυσαν καὶ ἐθρήνησαν διὰ τὴν στέρησίν του, ὥστε ἐκ τῶν πολλῶν δακρύων ἀπετυφλώθησαν. Ἐπειδὴ δὲ διὰ τὸν διωγμὸν τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐγκατέλιπον οἱ Μοναχοὶ τὸ Μοναστήριον ἐκεῖνο καὶ ἀνεχώρησαν, ἀνεχώρησε καὶ ὁ Ἅγιος καὶ διῆλθεν ἀπὸ τὴν οἰκίαν τῶν γονέων του, δὲν ἐγνωρίσθη ὅμως εἰς αὐτούς, ἀλλὰ γράψας εἰς χαρτίον μὲ συντομίαν τὰ περὶ ἑαυτοῦ, τὸ ἀπέθεσεν εἰς τὸ παράθυρον τῆς οἰκίας· αὐτὸς δὲ ἀπελθὼν εἰς τὴν Μαγνησίαν ἵδρυσε Μοναστήριον, ἐκεῖ δὲ καλέσας τοὺς γονεῖς του ἰάτρευσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν. Ὅθεν διανύσας θεαρέστως τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε.