ΠΡΟΚΛΟΣ καὶ ΙΛΑΡΙΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ καὶ Μαξίμου ἡγεμόνος, ἐν ἔτει ρϛ’ (106), κατήγοντο δὲ ἐκ τῆς χώρας τῶν Καλλίππων, κειμένης πλησίον τῆς Ἀγκύρας. Συλληφθεὶς λοιπὸν πρῶτος ὁ Ἅγιος Πρόκλος καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, παρεδόθη εἰς τὸν ἡγεμόνα Μάξιμον ὅπως τιμωρηθῇ. Ὅθεν κατὰ προσταγὴν τοῦ ἡγεμόνος οἱ στρατιῶται, καταξέσαντες πρῶτον τὸν Ἅγιον, κατέκαυσαν ἔπειτα μὲ ἀνημμένας λαμπάδας τὰ μέλη του, τὰ ὁποῖα εἶχον πληγωθῆ ἐκ τῶν ξεσμῶν· μετὰ ταῦτα δ’ ἐκρέμασαν αὐτὸν ἐπὶ ξύλου καὶ προσέθεσαν εἰς τὸν πόδά του πέτραν βαρεῖαν. Ὕστερον ἀπεφάσισεν ὁ ἡγεμὼν νὰ θανατωθῇ ὁ Ἅγιος διὰ βελῶν.
Φερόμενος λοιπὸν, ὁ τρισμακάριος ἀθλητὴς, εἰς τὸν τόπον τῆς τιμωρίας συναντᾷ καθ’ ὁδὸν τον ἀνεψιόν του Ἱλάριον, ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ ἐχαιρέτισε τὸν θεῖόν του, συνελήφθη καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. Καὶ ὁ μὲν Ἅγιος Πρόκλος, καταπληγωθεὶς ἐκ τῆς πληθύος τῶν βελῶν, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἱλάριος, ἐρωτηθεὶς καὶ ὁμολογήσας ἑαυτὸν Χριστιανόν, κρεμασθεὶς ἐδάρη, ἔπειτα ἐσύρθη κατὰ γῆς ἐπὶ τρία μίλλια, ἔπειτα δὲ ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἐνεταφιάσθη μετὰ τοῦ θείου του Ἁγίου Πρόκλου. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ὑπατίας, πλησίον εἰς τὸν τόπον τὸν λεγόμενον Ματρῶνα.