ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ ἡ ἀοίδιμος μήτηρ ἡμῶν ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Λέοντος τοῦ, μεγάλου, τοῦ ἐπονομαζομένου Μακέλλη, ἐν ἔτει υνζ’ (457), θυγάτηρ Ἀνθεμίου, ὅστις διωρίσθη παρὰ τοῦ βασιλέως διοικητὴς τῆς Ρώμης, κατὰ δὲ τὸ κάλλος καὶ τὴν σύνεσιν αὕτη ὑπερέβαινε τὰς περισσοτέρας γυναῖκας τοῦ τότε καιροῦ. Ἐκ νεαρᾶς δὲ ἡλικίας ἐπόθησε τὴν παρθενίαν καὶ παρεκάλει τὸν Θεὸν νυχθημερὸν νὰ ἐπιτύχῃ τοῦ ποθουμένου, ἤτοι νὰ μείνῃ παρθένος ἕως θανάτου. Διὰ τοῦτο παρεκάλεσε τοὺς γονεῖς της νὰ τῆς ἐπιτρέψωσι νὰ μεταβῇ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα· ἀφοῦ δὲ ἔλαβε πρὸς τοῦτο τὴν ἄδειαν, συμπαραλαβοῦσα ἡ μακαρία δούλους καὶ δούλας, ὡς ἐπίσης χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ πολύτιμα ἱμάτια, ἦλθεν εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐκεῖ διένειμεν ὃλα εἰς τοὺς πτωχούς. Ἀφοῦ δὲ προσεκύνησε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους καὶ τὰς δούλας της, ἐκράτησε μόνον ἕνα γέροντα καὶ ἕνα εὐνοῦχον, τοὺς ὁποίους λαβοῦσα μεθ’ ἑαυτῆς ἐκίνησε νὰ ὑπάγῃ εἰς Ἀλεξάνδρειαν· φθάσασα δὲ εἰς τόπον ὁμαλὸν καὶ ἐπίπεδον, ἀπεφάσισε νὰ καθήσωσιν ἐκεῖ, ὅπως ἀνακουφισθῶσιν ὀλίγον ἐκ τοῦ κόπου τῆς ὁδοιπορίας.
Ὅταν δὲ οἱ ἄνθρωποί της ἐκοιμήθησαν, τότε ἡ τρισολβία, πάντα καταφρονήσασα, φεύγει κρυφίως καὶ καταφεύγει εἰς τὸ ἐκεῖσε εὑρισκόμενον δάσος, ἔνθα ἔμενεν ἐπὶ πολλὰ ἔτη, ὥστε ἔγινε τὸ δέρμα τοῦ σώματός της σκληρὸν ὡς τὸ δέρμα τῆς χελώνης, ἀπὸ τῶν δηγμάτων τῶν ἐν τῷ δάσει ἐκείνῳ εὑρισκομένων κωνώπων. Ἔπειτα μεταβαίνει εἰς σκήτην τινά, ὅπου ἠσκήτευον πολλοὶ Ὅσιοι Πατέρες καὶ ἐκεῖ ὑποκρινομένη ὅτι εἶναι εὐνοῦχος, ὠνόμασε τὸν ἑαυτόν της Δωρόθεον· ὁ δὲ ἐκεῖ εὑρισκόμενος Ὅσιος Μακάριος ἐδέχθη αὐτὴν καὶ τῆς ἔδωκε κελλίον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐγκλεισθεῖσα ἡ τρισολβία προσηύχετο εἰς τὸν Θεὸν νυκτὸς καὶ ἡμέρας. Ὁ δὲ πατήρ της Ἀνθέμιος εἶχε καὶ ἄλλην θυγατέρα, ἡ ὁποία ἔπασχεν ἀπὸ ἀκάθαρτον δαιμόνιον καὶ ἔστειλεν αὐτὴν εἰς τοὺς Πατέρας τῆς σκήτης, ὅπως τὴν ἰατρεύσωσι. Περὶ δὲ τῆς θυγατρός του ταύτης Ἀπολλιναρίας ἀπέκαμε καὶ πλέον δὲν ἠρεύνα δι’ αὐτήν. Οἱ δὲ Πατέρες ἔστειλαν τὴν δαιμονιζομένην εἰς τὴν ἀδελφήν της, ἥτις ὑπεκρίνετο ὅτι ὀνομάζεται Δωρόθεος, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, καὶ ἐν διαστήματι ὀλίγων ἡμερῶν ἠλευθερώθη ἀπὸ τοῦ δαίμονος τὸ κοράσιον καὶ ἀποστέλλεται ἀπὸ τοὺς Πατέρας ὑγιὲς εἰς τὰς πατρικὰς ἀγκάλας.
Μετά τινας ἡμέρας ἤρχισεν ἡ κόρη νὰ φαίνεται ὅτι εἶναι ἔγκυος· ὅθεν ὁ πατήρ της νομίσας ὅτι συνέλαβεν ὑπὸ τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου πέμπει πάραυτα ταχυδρόμους καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἔμπροσθέν του. Ἡ δὲ Ὁσία δείξασα διά τινων σημείων ὅτι ἦτο γέννημα καὶ θυγάτηρ τοῦ Ἀνθεμίου ἐξέπληξε καὶ ἐφόβισεν ἅπαντας καὶ μάλιστα διὰ τὸ θαῦμα ὅπερ ἐνήργησεν εἰς τὴν ἰδίαν ἀδελφήν της. Μετὰ ταῦτα μείνασα ὀλίγας ἡμέρας μετὰ τῶν γονέων της, πάλιν ἐπέστρεψεν εἰς τὸ κελλίον της, χωρὶς οὐδεὶς νὰ μάθῃ ἐκεῖνο ὅπερ ἐποίησεν· ἀφοῦ δὲ ἐτελεύτησε, τότε ἐγνωρίσθη εἰς τοὺς Μοναχούς, ὅτι ἦτο γυνή· ὅθεν ὅλοι ἐξέστησαν διὰ τοῦτο καὶ παρεκινήθησαν νὰ εὐχαριστήσωσι τὸν Θεόν.