ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν ἐπὶ τῆς βασιλείας Κλαυδίου, ἡγεμόνος δὲ Βικαρίου τοῦ καὶ Οὐλπίου Ρωμύλου καλουμένου, ἐν ἔτει σξθ’ (269). Ἐκ τούτων ὁ μὲν Ἅγιος Κενσουρῖνος ἦτο πρῶτος τῆς Συγκλήτου βουλῆς, μάγιστρος κατὰ τὸ ἀξίωμα, διαβληθεὶς δὲ ὡς Χριστιανὸς καὶ ἐρωτηθεὶς ὡμολόγησε παρρησίᾳ τὸν Χριστόν· ὅθεν βάλλεται εἰς τὴν φυλακήν· ἐπειδὴ δὲ ἐτέλεσε πολλὰ θαύματα καὶ νεκρὸν ἀνέστησε, διὰ τοῦτο ὅλοι οἱ παρευρεθέντες στρατιῶται ἐπίστευσαν εἰς Χριστὸν καὶ ὅλοι ἀπεκεφαλίσθησαν τὸν ἀριθμὸν εἴκοσι. Ἡ δὲ μακαρία Χρυσῆ διέλαμπε καὶ κατὰ τὸ γένος καὶ κατὰ τὴν εὐσέβειαν, οὖσα Χριστιανή· ὅθεν κρεμᾶται ἀπὸ τόπου ὑψηλοῦ καὶ βουνεύροις σχίζεται τὰς πλευρὰς· ἔπειτα ἐξαπλωθεῖσα κατὰ γῆς ἀνάσκελα δέρεται μὲ χονδρὰ ραβδία καὶ κατακαίεται εἰς τὰς πλευρὰς μὲ λαμπάδας καὶ οὕτω ρίπτεται εἰς τὴν φυλακήν. Ὕστερον ἐκβάλλουσιν αὐτὴν ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ συντρίβουσι διὰ πετρῶν τὰς σιαγόνας της καὶ διὰ σφαιρῶν μολυβδίνων τὴν ράχιν της· μετὰ ταῦτα κρεμῶσιν ἀπὸ τὸν τράχηλόν της μίαν πέτραν καὶ ρίπτουσιν αὐτὴν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης καὶ οὕτως ἀπέλαβεν ἡ μακαρία τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Ὁ δὲ Ἅγιος Σαβαΐνος, ὡμολογήσας τὸν Χριστόν, δένεται τὸν λαιμὸν μὲ σφαίρας βαρείας· ἔπειτα κρεμᾶται ἀπὸ ξύλου καὶ δέρεται διὰ βουνεύρων καὶ διὰ λαμπάδων καίεται τὰ σπλάγχνα. Ἐν τῷ μέσω δὲ τῶν βασάνων αὐτῶν εὑρισκόμενος καὶ εὐχαριστῶν τὸν Κύριον, παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας αὐτοῦ.
Ταῦτα τὰ μαρτύρια μαθὼν ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος, ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, ἐκινήθη ὑπο ζήλου θείου καὶ πορευθεὶς ἤλεγξε τὸν ἡγεμόνα· ὁ δὲ ἡγεμὼν θυμωθεὶς προσέταξε καὶ ἔδωκαν ραπίσματα εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἁγίου καὶ ἄλλα πολλὰ βάσανα ἐδοκίμασεν ὁ μακάριος, ὁμοῦ μὲ τοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτὸν Πρεσβυτέρους καὶ Διακόνους. Τελευταῖον ἔδεσαν αὐτῶν τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης καὶ οὕτως ἔλαβον, οἱ ἀοίδιμοι, τοὺς ἀμαράντους στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.