ΒΑΒΥΛΑΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν κατήγετο μὲν ἐκ τῆς Ἀνατολῆς, ἐγεννήθη δὲ ἐξ εὐγενῶν καὶ φιλοθέων γονέων εἰς τὴν ἐπίσημον Θεούπολιν [1]. Οὗτος λοιπὸν ἐπαιδεύθη ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ ἔμαθε τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ ὁποῖα φέρουσι τὸν ἄνθρωπον ταχύτερον εἰς τὸν Θεόν. Ἀγαπήσας δὲ τὸν Θεὸν ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας, ἐμίσησε τὸν κόσμον. Ὅθεν, ἀφοῦ οἱ γονεῖς του ἀπέθανον, διεμοίρασε τὸν πλοῦτόν του εἰς πτωχοὺς καὶ χήρας καὶ ὀρφανὰ καὶ ἀπαλλάξας οὕτω τὸν ἑαυτόν του πάσης βιοτικῆς ταραχῆς καὶ φροντίδος, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ ἡσύχαζεν, ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ δύο μαθητάς, Ἀγάπιον καὶ Τιμόθεον. Ἔγινε δὲ καὶ Ἱερεὺς καὶ ἐτίμησεν ἀξίως τὸ τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα· ὕστερον δὲ ἀναχωρήσας, ἐπῆγεν εἰς Ρώμην. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἐκεῖ αἱμοβόροι Ἕλληνες προσεπάθουν νὰ παραδώσωσιν αὐτὸν εἰς τοὺς ἄρχοντας, τούτου ἕνεκα, ἀφήσας τὴν Ρώμην ὁ Ἅγιος, ἐπῆγεν εἰς τὴν Σικελίαν ὁμοῦ μὲ τοὺς δύο μαθητάς του καὶ ἐκεῖ διατρίψας ἀρκετὸν χρόνον, πολλοὺς ἀπίστους ὡδήγησεν εἰς τὴν θεογνωσίαν διὰ τῆς εἰς αὐτὸν ἐνοικούσης χάριτος τοῦ πνεύματος.

Ἐπειδὴ ὅμως δὲν δύναται νὰ κρυβῇ πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη, κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Εὐαγγελίου, διὰ τοῦτο οὐδὲ ὁ μακάριος οὗτος ἠδυνήθη νὰ κρυβῇ ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Σικελίας· ὅθεν κρατήσας ὁ ἄρχων αὐτόν τε καὶ τοὺς δύο μαθητάς του, ὅταν εἶδεν ὅτι μὲ παρρησίαν ὡμολόγησαν τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, πρῶτον μὲν τοὺς ἔδειρε τοσοῦτον, ὥστε κατεκοκκίνισαν τὰ σώματά των, ἔπειτα δὲ διέταξε τοὺς στρατιώτας νὰ τοὺς περιάγωσιν εἰς τὴν πόλιν καὶ συγχρόνως νὰ τοὺς τιμωρῶσιν ἀπανθρώπως μὲ διαφόρους τιμωρίας, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἵνα τιμωρῶν αὐτοὺς ἐκφοβίσῃ τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων τῆς Σικελίας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ κορέσῃ τὸ πάθος καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ὁποίαν ἔτρεφε κατὰ τῶν Ἁγίων. Οἱ δὲ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐνεδυναμοῦντο εἰς τὰ βασανιστήρια, ἐλπίζοντες ὅλως καὶ ἀποβλέποντες εἰς τὰ αἰώνια ἀγαθά. Τὴν ἐπιοῦσαν δὲ κατέσφαξε τοὺς Ἁγίους διὰ μαχαιρῶν καὶ τὰ σώματα αὐτῶν ἔρριψεν εἰς πυράν δὲν ἔβλαψεν ὅμως ταῦτα παντελῶς τὸ πῦρ, ἀλλὰ σῷα καὶ ἀβλαβῆ διεφυλάχθησαν καὶ λαβόντες αὐτὰ τινὲς Χριστιανοὶ τὰ ἐνεταφίασαν τιμίως ἐν τῇ ἰδίᾳ νήσῳ τῆς Σικελίας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ