ΑΧΙΛΛΑΣ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ἦτο ἀναχωρητὴς καὶ ἠσκήτευεν εἰς τὴν ἔρημον τῆς Αἰγύπτου, γράφει δὲ περὶ τούτου ὁ Εὐεργετινός, ὅτι ἐπῆγε ποτὲ εἰς τὸν Ἀββᾶν Ἠσαΐαν καὶ εὗρεν αὐτὸν τρώγοντα καὶ ἔχοντα εἰς τὸ πινάκιον ἅλας καὶ ὕδωρ. Ὁ δὲ Ἠσαΐας, ἰδὼν τὸν Ὅσιον Ἀχιλλᾶν, ἔκρυψε κατ’ οἰκονομίαν τὸ πινάκιον ὀπίσω τοῦ κοφινίου τὸ ὁποῖον ἔπλεκε, διὰ νὰ μὴ σκανδαλίσῃ αὐτόν, ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε τοιαύτη συνήθεια εἰς τὴν Σκήτην. Ὁ δὲ Ἀχιλλᾶς, βλέπων αὐτὸν τρώγοντα καὶ οὐδὲν ἐνώπιον αὐτοῦ ἔχοντα, ἠρώτησεν αὐτὸν τί ἔτρωγεν. Ὁ δὲ Ἠσαΐας ἀπεκρίθη· «Συγχώρησόν μοι, Ἀββᾶ, ὅτι ἔκοπτον θαλλία φοινίκων εἰς τὸ καῦμα, ὅθεν ἔβαλον εἰς τὸ στόμα μου ἄρτον ξηρὸν καὶ δὲν κατέβαινεν, ἐπειδὴ ἐξηράνθη ἀπὸ τὸ καῦμα ὁ φάρυγξ μου, διὰ τοῦτο ἠναγκάσθην νὰ βάλω ὕδωρ καὶ ἅλας, ἵνα βρέξω εἰς αὐτὰ τὸν ἄρτον μου καὶ δυνηθῶ νὰ τὸν φάγω». Τότε λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἀχιλλᾶς· «Ἐλᾶτε νὰ ἴδητε, ὦ Πατέρες τῆς Σκήτης, τὸν Ἠσαΐαν, ὅστις τρώγει ζωμόν, εὑρισκόμενος εἰς Σκήτην». Εἶτα λέγει πρὸς αὐτόν· «Ἐὰν θέλῃς νὰ τρώγῃς ζωμόν, ὓπαγε εἰς τὴν Αἴγυπτον». Τοιαύτην ἐγκράτειαν εἶχον τότε εἰς τὰς Σκήτας [1].

Εἰς τοῦτον τὸν Ἀββᾶν, Ἀχιλλᾶν ἐπῆγε ποτὲ γέρων τις, ὅστις ἰδὼν αὐτὸν ὅτι ἔρριψεν ἀπὸ τὸ στόμα του αἷμα ἠρώτησεν αὐτόν· «Τί εἶναι τοῦτο;». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «αὐτὸ τὸ αἷμα εἶναι λόγος σκληρὸς ἑνὸς ἀδελφοῦ, ὅστις μὲ ἐλύπησε καὶ ἐγὼ ἠγωνίσθην νὰ μὴ φανερώσω εἰς κανένα τὸν λόγον αὐτόν, παρακαλέσας τὸν Θεὸν νὰ ἀρθῇ ἡ ἐνθύμησίς του ἀπ’ ἐμοῦ. Ὅθεν ὁ λόγος ἐκεῖνος ἔγινεν αἷμα εἰς τὸ στόμα μου καὶ τώρα πτύσας αὐτὸν ἀνεπαύθην, λησμονήσας τὴν λύπην» [2]. Τοῦ Ὁσίου τούτου τὴν μνήμην τιμῶσα ἡ μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία ἑορτάζει αὐτὴν κατὰ τὴν παροῦσαν ιζ’ (17ην) Ἰανουαρίου.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ