ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ καὶ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΣ οἱ Ἐπίσκοποι ἐχρημάτισαν μαθηταὶ τοῦ Ἁγίου καὶ κορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου. Ἦτο δὲ ὁ Ἅγιος Μάρκελλος κατὰ σάρκα πατὴρ τοῦ Ἁγίου Παγκρατίου [1], ἀπὸ τῆς ἐποχῆς δὲ ἀκόμη κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εὑρίσκετο σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐθαυματούργει, ἀκούσας δι’ αὐτὸν καὶ διὰ τὰς θαυματουργίας του, ἔλαβε τὸν υἱόν του Παγκράτιον καὶ ἐπῆγε μετ’ αὐτοῦ ἀπὸ τὴν πατρίδα των Ἀντιόχειαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ διὰ νὰ ἴδωσι τὸν Κύριον, ἔκτοτε δὲ ὁ Παγκράτιος ἔγινε γνώριμος εἰς τὸν Ἀπόστολον Πέτρον. Ἀφ’ οὗ δὲ ἀνελήφθη ὁ Κύριος, ἠκολούθει τὸν κορυφαῖον Ἀπόστολον, ὅθεν καὶ ἐχειροτονήθη ὑπ’ αὐτοῦ Ἐπίσκοπος Ταυρομενίου, ἥτις ἦτο πόλις τῆς Σικελίας, τιμημένη μὲ θρόνον Ἐπισκόπου καὶ μὲ λιμένα, κοινῶς καλουμένη Ταορμίνα, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἐκήρυττε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἕνεκα δὲ τούτου ἐφονεύθη κρυφίως ἀπὸ τοὺς Μοντανιστάς. Ὁ δὲ Mάρκελλος, ὁ κατὰ σάρκα πατὴρ τοῦ Παγκρατίου, ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος τῆς Σικελίας καὶ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων ἐπιστρέψας πρὸς Κύριον, ἐτελειώθη ἐν εἰρήνῃ. Ὁμοίως καὶ ὁ Φιλάγριος γενόμενος Ἐπίσκοπος Κύπρου ἐδίδασκε καὶ αὐτὸς καὶ ἐκήρυττε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου· ὅθεν πολλοὺς ὑπομείνας πειρασμοὺς διὰ τὴν ἀληθῆ πίστιν, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Ἅγιος οὗτος Ἱερομάρτυς Παγκράτιος ἑορτάζεται καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν θ’ (9ην) Ἰουλίου. (Βλέπε τὸν κατὰ πλάτος θαυμάσιον Βίον αὐτοῦ ἐν τόμῳ Ζ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας»).