ΣΥΜΕΩΝ ὁ Δίκαιος καὶ Ἅγιος, ὁ Θεοδόχος [1], ἔλαβε μακρὰν καὶ πολυχρόνιον ζωὴν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐπειδὴ ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅτι δὲν θὰ ἰδῇ θάνατον πρὸ τοῦ νὰ θεωρήσῃ διὰ τῶν ἰδίων ὀφθαλμῶν του τὸν Δεσπότην Χριστόν. Ὅθεν, ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν προσεφέρθη εἰς τὸν Ναόν, τεσσαράκοντα ἡμερῶν νήπιον, τότε ἐδέχθη αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας του καὶ πληροφορηθεὶς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὰ περὶ αὐτοῦ μέλλοντα, ἔλαβε τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, κατὰ τὸν ἀνωτέρω χρηματισμὸν καὶ τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

ΑΝΝΑ δὲ ἡ μακαρία, Προφήτισσα ἦτο θυγάτηρ Φανουήλ, καταγομένη ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἀσήρ, ἑνὸς τῶν δώδεκα Πατριαρχῶν υἱῶν Ἰακώβ. Ἀφ’ οὗ δὲ συνέζησε μὲ ἄνδρα ἔτη ἑπτὰ καὶ ἐστερήθη τοῦτον διὰ τοῦ θανάτου, ἔκτοτε παρέμεινεν εἰς τὸν Ναὸν καὶ κατεγίνετο καθ’ ὅλην τὴν ζωὴν αὐτῆς εἰς προσευχὰς καὶ νηστείας· ὅθεν, ἐπειδὴ ἀδιακόπως εὑρίσκετο εἰς τοιαῦτα θεάρεστα ἔργα, διὰ τοῦτο καὶ αὕτη ἡ μακαρία, ἠξιώθη νὰ ἴδῃ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅταν προσεφέρθη, τεσσαράκοντα ἡμερῶν νήπιον, εἰς τὸν Ναὸν ὑπὸ τῆς Παναγίας Μητρός του καὶ τοῦ Δικαίου Ἰωσήφ. Ἀνθωμολογεῖτο δὲ αὕτη, ἤτοι ηὐχαρίστει καὶ ἐδοξολόγει τὸν Θεὸν καὶ προεφήτευε φανερὰ τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ εἰς ὅλους ἐκείνους, ὅσοι εὑρέθησαν τότε εἰς τὸν Ναόν, λέγουσα ταῦτα· «Τοῦτο τὸ βρέφος εἶναι ἐκεῖνος ὁ Κύριος, ὅστις ἐστερέωσε τὸν Οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· τοῦτο τὸ βρέφος εἶναι ὁ Χριστός, περὶ τοῦ ὁποίου ὅλοι οἱ Προφῆται προεκήρυξαν».

Ἡμεῖς λοιπὸν τὴν μνήμην τῶν δύο τούτων Ἁγίων σήμερον ἑορτάζοντες, κηρύττομεν δι’ αὐτῶν τὴν φρικτὴν καὶ ἀπόρρητον τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς συγκατάβασιν. Ἡ σύναξις δὲ αὐτῶν τελεῖται ἐν τῷ Ἀποστολείῳ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τῷ ὄντι ἐν τῷ σεβασμίῳ Ναῷ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πλησίον τῆς Ἁγιωτάτης Μεγάλης Ἐκκλησίας.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ