Η ΤΙΜΙΑ αὕτη καὶ Ἀγγέλοις αἰδέσιμος τοῦ θείου Προδρόμου Κεφαλὴ πρῶτον μὲν εὑρέθη ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ἡρῴδου, δι’ ἐπιφανείας καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ ἰδίου Τιμίου Προδρόμου, εἰς δύο Μοναχούς, οἱ ὁποῖοι μετέβαινον εἰς προσκύνησιν τοῦ ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε δὲ ταύτην παρὰ τῶν Μοναχῶν ἐκείνων εἷς κεραμεὺς καὶ τὴν μετέφερεν εἰς τὴν Ἔμεσαν [1]· αἰσθανθεὶς δὲ ἐκεῖνος, ὅτι διὰ τῆς Ἁγίας Κάρας ἔλαβεν εὐτυχίαν, ἐτίμα αὐτὴν ἐξαιρέτως καὶ ὅταν ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ, τὴν ἀφῆκεν εἰς τὴν ἀδελφήν του, παραγγείλας εἰς αὐτὴν νὰ μὴ τὴν μετατοπίσῃ οὔτε νὰ τὴν δείξῃ εἰς ἄλλον, ἀλλὰ νὰ τὴν τιμᾷ καὶ νὰ τὴν προσκυνῇ.
Ἀφ’ οὗ δὲ ἡ ἀδελφὴ ἐκείνου ἀπέθανεν, ἔλαβον τὴν Ἁγίαν Κάραν ἀλληλοδιαδόχως πολλοὶ καὶ τέλος κατήντησεν ὁ πολύτιμος οὗτος θησαυρὸς εἴς τινα Ἱερομόναχον Ἀρειανόν, Εὐστάθιον, ὁ ὁποῖος ἐδιώχθη παρὰ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τοῦ σπηλαίου, εἰς τὸ ὁποῖον κατῴκει, διότι ἀπέδιδεν εἰς τὴν κακόδοξον αἵρεσίν του τὰς ἰατρείας, ὅσας ἐνήργει ἡ Ἁγία Κάρα. Ἔλεγε δηλαδή, ὅτι ἡ Ἁγία Κάρα ἐνεργεῖ τὰς ἰατρείας διότι αὐτός, ὅστις τὴν κατέχει, εἶναι Ἀρειανός· ἀφ’ οὗ δὲ ἐκεῖνος ὁ κακόδοξος ἐδιώχθη ἐκεῖθεν, ἀφῆκε κατὰ θείαν οἰκονομίαν τὴν Τιμίαν Κεφαλὴν εἰς τὸ σπήλαιον αὐτὸ εἰς τὸ ὁποῖον καὶ εὑρίσκετο κεκρυμμένη, μέχρι τῆς ἐποχῆς Μαρκέλλου τινὸς Ἀρχιμανδρίτου καὶ τοῦ Ἐπισκόπου Ἐμέσης Οὐρανίου, κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ ἐν ἔτει υλα’ (431). Τότε λοιπὸν πολλοὶ ἔλαβον θείας ἀποκαλύψεις διὰ τὴν Προδρομικὴν ταύτην Κεφαλήν· ὅθεν εὑρέθη αὕτη τὸ δεύτερον ἐντὸς ὑδρίας, ἥτις μεταφερθεῖσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὑπὸ τοῦ ἄνω ρηθέντος Ἐπισκόπου Οὐρανίου ἐνήργει διαφόρους ἰατρείας καὶ παράδοξα θαύματα. Τελεῖται δὲ ἡ τῆς εὑρέσεως αὐτῆς Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν ἁγιώτατον καὶ Προφητικὸν Ναὸν τοῦ Τιμίου Προδρόμου τὸν εὑρισκόμενον εἰς τόπον ὀνομαζόμενον Φωρακίου [2].
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἡ Ἔμεσα ἦτο πόλις περίφημος τῆς ἀρχαίας Κοίλης Συρίας ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ὀρόντου, τοῦ σημερινοῦ Νὰρ ἐλ Ἀσί· σήμερον ἀνήκει εἰς τὸ κράτος τῆς Συρίας καὶ ὀνομάζεται Χόμς.
[2] Ὁ Δοσίθεος λέγει ὅτι ἡ Κάρα τοῦ Τιμίου Βαπτιστοῦ ἐφυλάχθη σῴα, ὁ δὲ Γεώργιος ὁ Κωδινὸς ἱστορεῖ ὅτι τινὲς τῶν τῆς Μακεδονίου αἱρέσεως (καίτοι ὁ Μεταφραστὴς δὲν λέγει ὅτι ἦσαν αἱρετικοί), εὑρόντες τὴν πανσεβάσμιον Κάραν εἰς τὴν Παλαιστίνην, ἔφεραν αὐτὴν εἰς τὴν Κιλικίαν· ὁ δὲ βασιλεὺς Οὐάλης μαθὼν τοῦτο διεμήνυσεν εἰς τὸν ἀρχιευνοῦχον αὐτοῦ Μιρδόνιον, εὑρισκόμενον τότε εἰς τὴν Κιλικίαν, ἵνα ἀποστείλῃ τὴν Ἁγίαν Κάραν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἐνῷ δὲ ἐφέρετο αὕτη ἐφ’ ἁμάξης, ἐστάθη ἡ ἅμαξα εἰς τὸ Παντείχιον, καὶ πλέον δὲν ἐπροχώρει. Ὅθεν ἐπειδὴ δὲν ἠδύναντο νὰ φέρωσιν αὐτὴν πλησιέστερον, τὴν ἀφῆκαν εἴς τινα κώμην λεγομένην Κολάου, εἰς τὴν ὁποίαν μεταβὰς ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἔθεσεν αὐτὴν εἰς τὴν βασιλικὴν ἁλουργίδα του καὶ τὴν μετέφερεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, εἰς τὴν θέσιν τὴν καλουμένην Ἕβδομον. Ἐκεῖ δὲ ἀπέθηκεν αὐτὴν, οἰκοδομήσας Ναὸν περιβόητον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Τιμίου Βαπτιστοῦ. Ταύτης τῆς Τιμίας
Κάρας μέρος μὲν εὑρίσκετο μετὰ ταῦτα εἰς τὸ ἱερὸν Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ἄθω, ἀλλὰ λαφυραγωγηθὲν ἐξηφανίσθη καὶ ποῦ ἤδη εὑρίσκεται εἶναι ἄδηλον· μέρος δὲ ἦτο εἰς τὴν Οὐγγροβλαχίαν, εἰς Μοναστήριον καλούμενον Καλούτι, τὸ ὁποῖον ἀφιερώθη εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον. Ἕνεκα ὅμως τῶν ἐκεῖ περιστάσεων, ἔλαβε τὸ μέρος ἐκεῖνο ὁ ἀοίδιμος Δοσίθεος καὶ μετέφερεν αὐτὸ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔνθα εὑρίσκετο ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Τάφου. Ἐκεῖνο δὲ τὸ ὁποῖον γράφει ὁ Θεοφάνης, ὅτι ἡ Κάρα τοῦ Βαπτιστοῦ μετετέθη ἐκ τοῦ σπηλαίου εἰς τὸν Ναὸν αὐτοῦ εἰς τὴν Ἔμεσαν, ἴσως νὰ ἀφορᾷ τὴν ἡμίσειαν Κάραν (βλ. σελ. 267 τῆς Δωδεκαβίβλου). Βλέπε σχετικὴν ὑποσημείωσιν εἰς τὸ Συναξάριον τῆς Ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τῇ κθ’ (29ῃ) Αὐγούστου, ἐν τόμῳ Η’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».