ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀφ’ οὗ δὲ ἀπεγαλακτίσθη καὶ ἔμαθε τὰ ἱερὰ γράμματα, φῶς ἅγιον ἔλαμψεν ἐν τῇ καρδίᾳ του· ὅθεν, ἐπειδὴ ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἠγάπησε πολὺ τὸν Θεόν, δὲν ἐμόλυνε παντελῶς δι’ οὐδενὸς ἁμαρτήματος τὸ δοθὲν εἰς αὐτόν, νηπιόθεν, ἅγιον Βάπτισμα, ἀλλ’ ἀναβὰς ἐπὶ ἐρήμου τόπου, ἐκεῖ, ὡς πετεινὸν καὶ ὡς ἄσαρκος ἠγωνίζετο, διότι δὲν εἶχε φροντίδα οἴκου, οὔτε τόπους ἐπεθύμησεν, οὔτε κόρον τροφῆς, οὔτε κτήσεις ἀγρῶν, οὔτε βίβλων περιφοράς. Ἐπὶ τεσσαράκοντα δὲ ἔτη δὲν ἐκοιμήθη πλαγιασμένος, ἀλλ’ ἢ καθήμενος ἢ ἱστάμενος. Καταφρονήσας λοιπὸν ἐξ ὁλοκλήρου τὸ σῶμα ὡς φθαρτόν, ὑπέταξεν αὐτὸ εἰς τὸ κρεῖττον, ἤτοι εἰς τὴν ψυχὴν καὶ εὗρε τὸν Θεὸν βοηθόν, τὸν ὁποῖον ἐπόθησε. Τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἐστάθη εἰς προσευχὴν ἐν μέσῳ ἑνὸς θάμνου, ὡς στῦλος ἀκίνητος, τεταμένας μὲν ἔχων τὰς χεῖρας καὶ τὰ ὄμματα εἰς τὸν οὐρανόν, τὴν δὲ ψυχὴν ἡνωμένην μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀχώριστον.
Διὰ τοῦτο ἠξιώθη, ὁ μακάριος, νὰ λάβῃ τοιαύτην Χάριν παρὰ Θεοῦ, ὥστε νὰ τελῇ ὄχι τὰ τυχόντα θαυμάσια· διότι αὐτός, ὡς ὁ Προφήτης Μωϋσῆς, χαράξας τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ εἰς τὸν ἀέρα, μετέβαλε τὸ ἁλμυρὸν ὕδωρ τῆς θαλάσσης εἰς γλυκύτατον καὶ μὲ αὐτὸ παρηγόρησε τὸν μαθητήν του καὶ τὸν ἐζωοποίησεν, ὅστις λιποθυμισμένος ὢν ἐκ τῆς δίψης, ἔπιεν ἀπὸ τὸ γλυκὺ ἐκεῖνο ὕδωρ καὶ ἐχόρτασε, καθὼς καὶ ἄλλοι πιόντες ἐξ αὐτοῦ ηὐχαρίστησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν. Αὐτός, ὡς ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, εὑρεθεὶς εἴς τινα τόπον καὶ συνομιλῶν μὲ πολλοὺς ἀδελφοὺς τὰ πρὸς ὠφέλειαν, ἐσταμάτησε διὰ προσευχῆς του τὸν ἥλιον, ἕως ὅτου ἐτελείωσε τὴν διδασκαλίαν του, ἐπειδὴ δύοντος τοῦ ἡλίου δὲν ἐπρόφθανε νὰ ὑπάγῃ ἐκεῖ ὅπου ἤθελεν. Αὐτός, ὡς ὁ Ἠλίας ἐν καιρῷ ἀνομβρίας, κατεβίβασεν ὕδωρ ἐξ οὐρανοῦ, ὄχι ὅμως ὡς ὁ Ἠλίας ἅπαξ, ἀλλὰ δὶς καὶ πολλάκις, διότι τοῦτο ἐζήτησαν ἄλλοι ἀδελφοὶ παρ’ αὐτοῦ καὶ καθὼς ὁ Ἐλισσαῖος διέβη τὸν Ἰορδάνην μὲ τὴν μηλωτὴν τοῦ Ἠλιού, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οὗτος διέβη τὸν ποταμὸν Νεῖλον πεζὸς μὲ τοῦ Σταυροῦ τὴν δύναμιν, ὥστε μόνον οἱ πόδες του ἕως εἰς τοὺς ἀστραγάλους ἐβράχησαν. Οὗτος καὶ ἄλλα σημεῖα διάφορα ἐποίησε μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Τὸν Θεὸν λοιπὸν μέχρι τέλους θεραπεύσας, ἐτελείωσε τὴν ζωήν του εἰς γῆρας βαθὺ καὶ πρὸς ὃν ἐπόθει Χριστὸν ἐξεδήμησε.