ΠΑΜΦΙΛΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἀναφερθέντες ἀνωτέρω ἔνδοξοι Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν κατὰ τὸ ἕκτον ἔτος τοῦ διωγμοῦ, τὸν ὁποῖον ἐκίνησεν ὁ Διοκλητιανὸς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἤτοι ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ σϟ’ (290), ἐφέρθησαν δὲ εἰς τὸ Μαρτύριον προερχόμενοι ἐκ διαφόρων τόπων, τεχνῶν καὶ ἀξιωμάτων καὶ ἡνώθησαν ὁμοῦ εἰς ἓν σῶμα διὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, συλληφθέντες κατὰ τὸν ἀκόλουθον τρόπον: Ἐρχόμενοι οὗτοι ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν πρὸς τὴν Καισάρειαν τῆς Παλαιστίνης [1], ὅταν ἔμελλον νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὰς πύλας τῆς πόλεως, ἠρώτησαν αὐτοὺς οἱ φύλακες ποῖοι εἶναι καὶ πόθεν κατήγοντο· ἀποκριθέντων δὲ τῶν Μαρτύρων, ὅτι εἶναι Χριστιανοὶ καὶ ὅτι ἔχουσι πατρίδα τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, συνέλαβον αὐτοὺς καὶ τοὺς ἔφερον εἰς τὸν Φιρμιλιανὸν τὸν ἡγεμόνα τῆς Καισαρείας, ὅστις ἐτιμώρησεν αὐτοὺς διὰ διαφόρων βασάνων καὶ τοὺς ἐβίαζε νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν.
Ἐπειδὴ δὲ οἱ μακάριοι οὗτοι ἐπέμενον ὁμολογοῦντες τὸν Χριστόν, οἱ μὲν Πάμφιλος, Σέλευκος, Οὐάλης καὶ Παῦλος μετὰ τῶν πέντε Μαρτύρων τῶν Αἰγυπτίων, τοῦ Ἠλία, τοῦ Ἱερεμία, τοῦ Ἠσαΐα, τοῦ Σαμουὴλ καὶ τοῦ Δανιήλ, μετὰ πολλὰς ἄλλας βασάνους, τὰς ὁποίας ἐδοκίμασαν, τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου, ὁ δὲ Πορφύριος, δοῦλος ὢν τοῦ Ἁγίου Παμφίλου, ἐζήτησε νὰ λάβῃ τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ κυρίου του καὶ συλληφθεὶς παρεδόθη εἰς τὸ πῦρ καὶ ἐτελειώθη· ὡς ἐπίσης καὶ ὁ Ἅγιος Ἰουλιανός, ἐπειδὴ κατησπάζετο τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων, ἐρρίφθη καὶ αὐτὸς ἐν τῇ πυρᾷ καὶ ἐτελειώθη. Ὁ δὲ Θεόδουλος, κρεμασθεὶς ἐπὶ ξύλου σταυροειδῶς, ἐτελείωσε τὸ Μαρτύριον καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι τῆς ἀθλήσεως τοὺς στεφάνους. Τελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὐτῶν ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε τὴν ὑποσημείωσιν τῆς σελίδος 265.