ΜΑΡΩΝ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐπιθυμήσας νὰ ζήσῃ ζωὴν ἄνευ στέγης καὶ ὀροφῆς, ἐπῆγεν ἐπὶ τῆς κορυφῆς ὄρους, τινὸς τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Κύρου [1], ἡ ὁποία ἐτιμᾶτο ὑπὸ τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων· ὅθεν καὶ τὸν ναὸν τῶν δαιμόνων, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐκεῖ ἐκτισμένος ὑπ’ ἐκείνων, καθιέρωσεν εἰς τὸν Θεὸν καὶ κατῴκησεν εἰς αὐτὸν, κατασκευάσας σκηνήν τινα πολὺ μικράν, ὑπὸ τὴν ὁποίαν σπανίως εἰσήρχετο. Καίτοι δὲ ἔζη ὁ ἀοίδιμος μὲ πόνους ὄχι μικρούς, αὐτὸς ὅμως δὲν εὐχαριστεῖτο εἰς ἐκείνους, ἀλλὰ ἐπενόει καὶ ἄλλους μεγαλυτέρους· ὁ δὲ ἀγωνοθέτης Θεὸς κατὰ τὸ μέτρον τῶν πόνων ἔδωκεν εἰς αὐτὸν καὶ τὸ μέτρον τῆς ἰδικῆς του Χάριτος, διότι ἔβλεπέ τις, ὅτι διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ Ὁσίου τούτου οἱ πυρετοὶ καὶ αἱ θέρμαι ἐθεραπεύοντο, τὸ ρῖγος ἔπαυεν, οἱ δαίμονες ἔφευγον καὶ αἱ διάφοροι ἀσθένειαι ἰατρεύοντο.
Οὗτος ὁ Ὅσιος πολλὰ Μοναστήρια καὶ Ἀσκητήρια ἔκτισε καὶ πολλοὺς προσήνεγκε σεσωσμένους καὶ ἡγιασμένους εἰς τὸν Θεόν. Ὅθεν διὰ τῆς ἀσκήσεως, τοιαύτην πνευματικὴν γεωργίαν μεταχειριζόμενος ὁ ἀοίδιμος, πολλὰ φυτὰ φιλοσοφίας καὶ ἀρετῆς ὑπέδειξεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς Κύρου, διότι ὄχι μόνον τὰ σώματα ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἐθεράπευε [2]. Ἀρρωστήσας δὲ ὁ Ὅσιος ὀλίγον, ἐξῆλθεν ἐν εἰρήνῃ ἐκ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ ἀνῆλθεν εἰς οὐρανούς, ἵνα ἀπολαύσῃ τοὺς καρποὺς τῶν ἱδρώτων του.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἡ Κύρος ἢ Κύρρος ἦτο σπουδαιοτάτη πόλις τῆς Συρίας κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, πρωτεύουσα τῆς Κυρρηστικῆς, ἱδρυθεῖσα, κατά τινα σῳζομένην ἐπιγραφήν, ὑπὸ Μακεδόνων, κατὰ δὲ τὸν Προκόπιον ὑπο τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Κύρου τοῦ Α’. Ἐν αὐτῇ συνελήφθη ὑπὸ τοῦ Σελεύκου ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ὁ Πολιορκητὴς (337-283 π.Χ.), υἱὸς Ἀντιόχου, ὁ ἐπιφανέστερος καὶ γενναιότερος ἐκ τῶν υἱῶν τῶν διαδόχων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Αὕτη ὑπῆρξεν ἕδρα Ἐπισκόπου καὶ κέντρον συζητήσεων τῶν ἐν τῇ Ἀνατολῇ Χριστιανῶν. Τὴν Ἐκκλησίαν αὐτῆς ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίμων ὁ Ζηλωτής. Ταύτης Ἐπίσκοπος ἐχρημάτισεν ὁ Θεοδώρητος. Ἀπὸ τοῦ Ζ’ αἰῶνος περιῆλθεν ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Ἀράβων.
[2] Λέγει δὲ ὁ Θεοδώρητος, ὁ τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου τούτου συγγράψας, ὅτι «οὗτος ἄλλου μὲν ἐθεράπευε τὴν πλεονεξίαν, ἄλλου δὲ τὴν ὀργήν· εἰς τοῦτον μὲν προσέφερε τὴν περὶ σωφροσύνης διδασκαλίαν, εἰς ἐκεῖνον δὲ τὴν περὶ δικαιοσύνης· ἄλλου μὲν ἐχαλίνωνε τὴν ἀκολασίαν, ἄλλου δὲ ἐξύπνει τὴν ἐπιμέλειαν· καὶ οἱ μὲν ἰατροὶ εἰς ἕκαστον πάθος προσφέρουσι διαφορετικὸν ἰατρικόν, ὁ δὲ Ὅσιος οὗτος ἓν ἰατρικὸν ἔδιδεν εἰς ὅλα τὰ πάθη, τὴν εἰς Θεὸν προσευχήν».