ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἐμίσει τὰς τρυφὰς καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος· ὅθεν μᾶλλον ἐστόλιζε τὴν ζωήν του μὲ νηστείαν καὶ σωφροσύνην. Διὰ τοῦτο χειροτονεῖται Ἐπίσκοπος τῆς Πολυβότου, ἀφοῦ πρότερον ἀνέβη εἰς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς βαθμοὺς καὶ ἔγινε Ἀναγνώστης, Ὑποδιάκονος, Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος. Ἐμπιστευθεὶς λοιπὸν τὴν προστασίαν λαοῦ, προσέθεσε νέους ἀγῶνας εἰς τοὺς προηγουμένους ὁ τρισμακάριστος καὶ πόνους περισσοτέρους. Ἐπειδὴ δὲ Λέων ὁ Ἴσαυρος, ὅταν ἔγινε βασιλεὺς ἐν ἔτει ψιζ’ (717), ἐβλασφήμει κατὰ τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ ἐπεχείρησε νὰ ἀθετήσῃ τὴν προσκύνησιν αὐτῶν, ὁ ἱερὸς οὗτος Ἰωάννης ἤλεγξε μὲν σφόδρα τὴν ἀσέβειαν ἐκείνου, ἐδίδαξε δὲ εἰς τὸ ποίμνιόν του τὴν ἀληθῆ καὶ Ὀρθόδοξον Πίστιν τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἐβεβαίωσεν ὅτι καὶ αὐτὸς ἐμμένει εἰς τὴν πίστιν του ταύτην τὴν ἁγίαν καὶ ζῶν καὶ μετὰ θάνατον.
Τοιαύτην δὲ θαυμάτων δύναμιν ἔλαβεν ἐκ Θεοῦ ὁ ἀοίδιμος, ὥστε ἐτιμώρησε διὰ θεϊκῆς τιμωρίας τοὺς Ἀγαρηνοὺς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατῴκουν πέριξ τοῦ Ἀμορίου τῆς Φρυγίας καὶ οὕτω τοὺς κατέπεισε νὰ χαρίσωσιν εἰς αὐτὸν ὅσους Χριστιανοὺς εἶχον αἰχμαλώτους. Οὕτω λοιπὸν θεαρέστως ζήσας ὁ θεῖος οὗτος Πατήρ, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον· τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ λείψανον διετηρήθη μετὰ θάνατον ἄφθαρτον καὶ ὁλόκληρον ἕως τῆς σήμερον. Τοῦτο οἱ ἐκεῖσε εὑρισκόμενοι Χριστιανοὶ ἐγείρουσι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἐνδύοντες αὐτὸ τὴν ἀρχιερατικὴν στολήν, τὸ στηρίζουσιν ὄρθιον πρὸ τῆς ἁγίας Τραπέζης ἐντὸς τοῦ ἁγίου Βήματος· ἔπειτα ἀναβιβάζουσιν αὐτὸ ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ συνθρόνου καὶ καθ’ ὅλην τὴν θείαν Λειτουργίαν ὑποστηρίζουσιν αὐτὸ δύο Ἱερεῖς. Ὅσα δὲ θαύματα ὁ Ἅγιος οὗτος καθ’ ἑκάστην ἐνεργεῖ μετὰ θάνατον, δαιμονισμένους ἐλευθερώνων καὶ ἀσθενείας διαφόρους ἰατρεύων, ταῦτα δὲν εἶναι δυνατὸν εἰς ἡμᾶς νὰ διηγηθῶμεν.