ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ τὴν νῆσον Κύπρον, ἐκ νεότητος δὲ ἀφήσας τὸν κόσμον καὶ ἀγαττήσας ἀπὸ καρδίας τὸν Χριστόν, ἔγινε Μοναχός. Τόσον δὲ ἠγάπησε τὴν ἀκτημοσύνην ὁ τρισμακάριος, ὥστε ἀντὶ νὰ ἔχῃ εἰς τὴν κλίνην του στρώματα ἁπαλά, εἶχε πέτρας καὶ ἐπ’ αὐτῶν ἀνεπαύετο. Ἐκ δὲ τῆς πολλῆς ἐγκρατείας καὶ χαμευνίας, τὴν ὁποίαν μετεχειρίζετο, ἐφωτίσθη ἡ ψυχή του καὶ ἔγινε δοχεῖον τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅθεν προεγνώριζε τοὺς λογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων· διὰ τοῦτο, ἐὰν ἤρχετο κανεὶς πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγεν ἄλλα ἀντὶ ἄλλων, ἤλεγχεν αὐτὸν ὁ Ἅγιος καὶ ἐφανέρωνε τοὺς κρυφοὺς λογισμοὺς τῆς ψυχῆς του. Ὕστερον δὲ προσεποιήθη ὅτι εἶναι σαλός. Καὶ οὕτω διανύσας τὴν ζωήν του καὶ πολλοὺς ὁδηγήσας εἰς σωτηρίαν μὲ τὸ παράδειγμά του καὶ μὲ τὴν διδασκαλίαν του, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ πολλὰς ἰατρείας καὶ μετὰ θάνατον χαριζόμενος εἰς τοὺς προσερχομένους εἰς τὸν τάφον αὐτοῦ μετὰ πίστεως.