ΑΝΥΣΙΑ ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὁσιομάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305) καταγομένη ἐκ Θεσσαλονίκης, θυγάτηρ γονέων εὐσεβῶν καὶ πολὺ πλουσίων, μετὰ τὸν θάνατον τῶν ὁποίων ἔζη ἡ Ἁγία κατ’ ἰδίαν ἡσυχάζουσα καὶ εὐαρεστοῦσα τὸν Θεὸν διὰ τῆς πληρώσεως τῶν θείων ἐντολῶν. Ταύτην τὴν Ἁγίαν πορευομένην ποτὲ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, κατὰ τὸ σύνηθες, ἀπήντησε στρατιώτης τις εἰδωλολάτρης καὶ συλλαβὼν αὐτὴν την ἔσυρεν εἰς τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων ἀναγκάζων αὐτὴν νὰ θυσιάσῃ εἰς τοὺς δαίμονας. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία ὡμολόγησε Θεὸν τὸν Χριστὸν καὶ ἔπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ μιαροῦ ἐκείνου, ὠργίσθη ὁ ἀλιτήριος καὶ διεπέρασε τήν πλευρὰν τῆς Ἁγίας διὰ τοῦ ξίφους του, λαβούσης οὕτω τῆς μακαρίας Ἀνυσίας τὸν ἀμάραντον τοῦ Μαρτυρίου στέφανον.