ΕΥΒΙΟΤΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ Γαλερίου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τε’-τια’ (305-311), καταγόμενος ἐκ τῆς κώμης Πωκετοῦς, ἥτις εὑρίσκετο εἰς τὴν Ἀσίαν καὶ ὑπήγετο εἰς τὸ θέμα τὸ καλούμενον τοῦ Ὀψικίου. Εἰς τὴν κώμην αὐτὴν ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη ὁ Ὅσιος καὶ εἰς αὐτὴν ἔλαβε καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος οὗτος διῆγε ζωὴν θεάρεστον καὶ πᾶν εἶδος ἀρετῆς εἰργάζετο, τούτου ἕνεκα ἐδοκίμασε πολλὰ κακὰ ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, περιφερόμενος εἰς διάφορα μέρη καὶ δενόμενος καὶ δερόμενος. Μάλιστα δὲ καὶ ἐξαιρέτως ἔπασχεν ὅλα ταῦτα, διότι ἐτέλει πολλὰ θαύματα, διὰ δὲ τῶν θαυμάτων του πολλοὺς ἀπίστους ἐπέστρεφεν εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Μίαν δὲ φορὰν ἀφοῦ συνετρίβη ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν μὲ ξύλα καὶ λίθους, ἐρρίφθη εἰς τὸ πῦρ· ἐπειδὴ δὲ ἔμεινεν ἀβλαβὴς ὑπὸ τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, πολλοὶ βλέποντες τὸ παράδοξον τοῦτο καὶ θαυμάσαντες ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν εἶχον ἐγκαινιάσει οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Παῦλος καὶ Σίλας.
Ταῦτα μαθὼν ὁ ἡγεμὼν τῆς Κυζίκου Λεόντιος ἔστειλε καὶ ἔφερε τὸν Ἅγιον δεδεμένον ἔμπροσθέν του. Τούτου δὲ γενομένου διατάσσει νὰ δείρωσιν αὐτὸν κτυπῶντες μὲ λίθους εἰς τὸ στόμα, τὰς σιαγόνας καὶ τὰς παρειάς του· ἔπειτα κρεμῶσιν αὐτὸν εἰς ξύλον καὶ καταξεσχίζουσι τὸ σῶμά του μὲ μάστιγας. Μετὰ ταῦτα δίδουσιν αὐτὸν εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὸν φάγουν· ἐπειδὴ δὲ ἔμεινεν ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβής, ρίπτουσιν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν. Ὅθεν πολλοὶ Ἕλληνες βλέποντες τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον προσέτρεξαν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐβαπτίσθησαν. Βαρυνθεὶς τότε ὁ ἡγεμὼν προσέταξε, τοὺς μονομάχους νὰ σφάξωσι τὸν Ἅγιον, καταληφθέντες ὅμως ἐκεῖνοι ὑπὸ σκοτοδίνης κατεσφάζοντο μεταξύ των. Ὁ δὲ Μάρτυς, μείνας ἀβλαβὴς ὑπ’ αὐτῶν, ἐρρίφθη καὶ πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον εἰκοσιδύο ἡμέραι, ἠκούσθη θεόπεμπτον καὶ χαροποιὸν μήνυμα, ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀναβαίνει ἐκ τῶν δυτικῶν μερῶν τῆς Εὐρώπης εἰς τὰ ἀνατολικά, ἵνα πολεμήσῃ τὸν τύραννον Μαξιμιανὸν τὸν Γαλέριον· ὅθεν αὐτὸς φοβηθεὶς προσέταξε νὰ ἐλευθερωθῶσιν ἐκ τῶν φυλακῶν καὶ τῶν δεσμῶν οἱ Χριστιανοί. Τότε λοιπὸν καὶ ὁ πολύαθλος οὗτος Εὐβίοτος ἐλευθερωθεὶς ἀπὸ τὰ δεσμά, ἐπανῆλθεν εἰς τὸ κελλίον του· καὶ ζήσας ἀκόμη πέντε ἕτη, καὶ πολλὰ θαύματα τελέσας, ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν του τῷ Κυρίῳ παρέθετο [1].
[1] Περὶ τοῦ Ἁγίου τούτου Εὐβιότου βλέπε καὶ εἰς τὴν λʹ (30ὴν) τοῦ παρόντος μηνὸς ἐν τῷ Συναξαρίῳ τοῦ Ἁγίου Φιλεταίρου.