ΜΑΡΙΝΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο ἐπὶ Καρίνου βασιλέως τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπγ’-σπδ’ (283-284), Ρωμαῖος τὸ γένος, ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας μετέχων τῆς βουλῆς καὶ τιμῆς τῆς βασιλικῆς Συγκλήτου. Διαβληθεὶς δὲ ὡς Χριστιανός, παρεστάθη εἰς ἐξέτασιν· καὶ ἐπειδὴ δὲν ἠθέλησε νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, κρεμᾶται καὶ δέρεται μὲ ξυλίνας σπάθας. Ἔπειτα ἁπλοῦται ἐπὶ πεπυρωμένης, ἐσχάρας, βάλλεται ἐντὸς ἀνημμένου τηγανίου καὶ ἐντὸς λέβητος πλήρους ζέοντος ὕδατος· ἐφυλάχθη ὅμως ἐξ ὅλων τούτων ἀβλαβής, ἐπειδὴ παραδόξως τὸ πῦρ μετεβλήθη εἰς δρόσον. Ὕστερον ριφθεὶς εἰς τὰ θηρία ἵνα τὸν καταφάγωσιν, ἔμεινεν ἀπείρακτος διὰ τῆς θείας Χάριτος. Μετὰ ταῦτα ἀπατήσας τὸν βασιλέα, ὅτι θὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων ἵνα προσφέρῃ θυσίαν, πορευθεὶς ἐκεῖ, διὰ προσευχῆς του κρημνίζει τὰ εἴδωλα· ὅθεν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἀποκεφαλίζεται καὶ λαμβάνει παρὰ Κυρίου τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Προέτρεπον δὲ καὶ ἠκολούθουν αὐτὸν μέχρι τοῦ τόπου τῆς ἐκτελέσεως ὁ πατήρ του καὶ ἡ μήτηρ του μακαρίζοντες αὐτόν, διότι ἠξιώθη νὰ λάβῃ τέλος μακάριον.