ΛΟΥΚΙΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς καὶ Παρθένος κατήγετο ἐκ τῶν Συρακουσῶν, πόλεως τῆς νήσου Σικελίας [1], ἀρραβωνισμένη οὖσα διὰ δὲ τὴν ἀσθένειαν τῆς αἱμορροίας, ἡ ὁποία ἐταλαιπώρει τὴν μητέρα της, ἐπορεύθη μετ’ αὐτῆς εἰς τὴν Κατάνην, ὅπως προσκυνήσῃ τὸ ἐκεῖ εὑρισκόμενον Λείψανον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀγάθης [2] καὶ παρακαλέσῃ αὐτὴν ἵνα θεραπεύσῃ τὸ πάθος τῆς μητρός της. Ἐκεῖ δὲ ἀφιχθεῖσα, βλέπει εἰς τὸ ὅραμά της τὴν Ἁγίαν Ἀγάθην, ἡ ὁποία εἰς μὲν τὴν μητέρα της ἔδωσε τὴν ἰατρείαν, εἰς αὐτὴν δὲ προεῖπεν, ὅτι μέλλει νὰ μαρτυρήσῃ διὰ τὸν Χριστόν. Ὅθεν ὅταν ἡ μήτηρ της ἔγινεν ὑγιής, διένειμεν ἡ Ἁγία ὅλην αὐτῆς τὴν περιουσίαν εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἦτο ἑτοίμη καὶ πρόθυμος, ὅπως ὑπάγῃ καὶ ὁμολογήσῃ τὸν Χριστόν.
Διαβληθεῖσα λοιπὸν εἰς τὸν ἄρχοντα Πασχάσιον ὑπὸ τοῦ ἰδίου μνηστῆρος της, παρεστάθη εἰς αὐτὸν μὲ ἀνδρείαν καὶ ὡμολόγησε τὸν Χριστόν· ὁ δὲ ἄρχων προσέταξε νὰ δώσωσιν αὐτὴν εἰς χαμαιτυπεῖον πρὸς ἀτίμωσιν. Ἀλλ’ ὅμως αὐτὴ μὲ τὴν θείαν Δύναμιν ἐφυλάχθη καθαρὰ καὶ δὲν ἐμολύνθη, διότι πολλοὶ στρατιῶται ἐλθόντες δὲν ἠδυνήθησαν νὰ μετασαλεύσουν αὐτὴν ἐκ τῆς θέσεώς της, ἀλλ’ οὐδὲ ἠδυνήθησαν, νὰ τὴν καύσωσι διὰ πυρᾶς, τὴν ὁποίαν ἤναψαν ἐκεῖ ὅπου ἵστατο ἡ Ἁγία· ὅθεν ἀποκαμόντες καὶ ἀπελπισθέντες, ὅτι δὲν δύνανται νὰ τὴν μετακινήσωσι, διότι ἐφυλάττετο ὑπὸ Θεοῦ, τέλος ἀπέκοψαν μὲ τὸ ξίφος τὴν τιμίαν αὐτῆς κεφαλὴν καὶ οὕτως ἔλαβεν ἡ μακαρία τὸν ἀμάραντον στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἀκριβεῖς χρονολογίαι τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Μαρτυρίου τῆς Ἁγίας ταύτης Λουκίας δὲν εἶναι γνωσταί. Ἐν τῷ Συναξαριστῇ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου σημειοῦται ἐν ἔτει σνʹ (250)», τοῦτο ὅμως δὲν εὐσταθεῖ καθότι, ὡς ἐν τῷ Συναξαρίῳ ἀναφέρεται, ἡ Λουκία ἠξιώθη τοῦ Μαρτυρίου μετὰ τὸ τοιοῦτον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀγάθης, ἥτις ἐμαρτύρησεν ἐπὶ Δεκίου (249-251), εἰς τὸν τάφον δὲ ταύτης μετέβη ἡ Λουκία πρὶν μαρτυρήσῃ. Ἐν τῷ «Ὡρολογίῳ» σημειοῦται ὅτι ἐμαρτύρησεν ἐν ἔτει τδʹ (304), τοῦτο δὲ φαίνεται πιθανώτερον. Τὸ «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» τοῦ Εὐστρατιάδος οὐδεμίαν χρονολογίαν ἀναφέρει.
[2] Ἡ Ἁγία αὕτη Μάρτυς Ἀγάθη ἑορτάζεται κατὰ τὴν εʹ (5ην) Φεβρουαρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).