ΣΥΝΕΤΟΣ ὁ Ἅγιος, Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Αὐρηλιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σο-σοε’ (270-275), Ἀναγνώστης ὑπάρχων τῆς τῶν Ρωμαίων Ἐκκλησίας, προβεβλημένος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πάπα Σίξτου. Βλέπων δὲ τὸν Αὐρηλιανὸν νὰ προσφέρῃ εἰς τὰ εἴδωλα θυσίας, συνδιελέχθη μετ’ αὐτοῦ καὶ περιπαίζων αὐτόν, ὑπεσχέθη νὰ θυσιάσῃ καὶ αὐτός. Ἐπειδὴ ὅμως κληθεὶς πρὸς τοῦτο δὲν ἤθελε νὰ θυσιάσῃ, ἀλλ’ ἐφανερώθη ὅτι δι’ ἐμπαιγμὸν μόνον εἶπε τὸν λόγον, δέρεται μὲ βούνευρα τόσον πολύ, ὥστε ἐβάφη ἀπὸ τὰ αἵματα ὅλη ἡ πέριξ αὐτοῦ γῆ. Ἔπειτα ρίπτεται εἰς τὴν φυλακήν· κατὰ δὲ τὴν ἐρχομένην ἡμέραν ἁπλοῦται ἐπὶ σιδηρᾶς πεπυρακτωμένης ἐσχάρας. Τότε ἤκουσεν ἄνωθεν θεϊκὴν φωνήν, ἡ ὁποία ἐνεδυνάμωνε καὶ παρεκίνει αὐτὸν εἰς τὸ Μαρτύριον, συγχρόνως δὲ ἔπεσε καὶ ραγδαία βροχή· ὅθεν ἐσβέσθη μὲν ἡ πυρά, ἐφυλάχθη δὲ ὁ Ἅγιος ἀβλαβής. Μετὰ ταῦτα κατὰ προσταγὴν τοῦ βασιλέως ἐσκάφη λάκκος βαθὺς ἕως δέκα πήχεις καὶ εἰς τὸ βάθος τοῦ λάκκου ἐτέθησαν ὄρθια ξύλα κοπτερὰ καὶ ὀξέα, ἐπ’ αὐτῶν δὲ ἐρρίφθη ὁ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ καὶ κατεκόπησαν ὅλα σχεδὸν τὰ τίμια μέλη τοῦ σώματός του. Ἀλλὰ πάλιν θείᾳ Προνοίᾳ καθίσταται ὑγιής· διὰ τοῦτο ἐκλείσθη εἰς τὸ λεγόμενον Πάνθεον [1], ἐξαχθεὶς δε ἐκεῖθεν μετὰ ταῦτα ἀποκεφαλίζεται καὶ οὕτω λαμβάνει ὁ ἀοίδιμος τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὸ Πάνθεον ἦτο εἰδωλολατρικὸς ναὸς τῆς Ρώμης, ἐντὸς τοῦ ὁποίου εὑρίσκοντο τὰ εἴδωλα πάντων τῶν ψευδωνύμων θεῶν, ἀφ’ ὧν καὶ οὕτως ὠνομάζετο.