ΕΥΣΙΓΝΙΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς, ἐκ τῆς Ἀντιοχείας καταγόμενος, ἦτο στρατιώτης ἐπὶ τῆς βασιλείας Κώνσταντος τοῦ Χλωροῦ, τοῦ πατρὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐν ἔτει τδ’ (304). Ἔγινε, δὲ ἑκατὸν δέκα ἐτῶν καὶ ἔφθασεν ἕως εἰς τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου, ἤτοι ἐν ἔτει τξα’ (361), μετρῶν ἑξήκοντα ἐτῶν στρατιωτικὸν βίον. Οὗτος λοιπὸν παρασταθεὶς εἰς τὸν Ἰουλιανόν, ἤλεγξεν αὐτὸν διότι παρέβη τὴν πάτριον εὐσέβειαν καὶ πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ διότι τὴν τιμὴν καὶ δόξαν, τὴν ὁποίαν ἔπρεπε νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὸν Θεόν, τὴν ἀπέδωκεν εἰς τὰ εἴδωλα, ὑπενθυμίσας εἰς αὐτὸν καὶ τὴν ἀρετὴν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὡς καὶ ὅτι διὰ θείας ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεως μετεστράφη ἐκεῖνος εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ταῦτα λέγων ὁ Ἅγιος, εἰς μὲν τοὺς ἄλλους ἐφάνη συνετὸς καὶ φρόνιμος καὶ ἔμπειρος ὡραίων ἱστορικῶν γεγονότων, διὰ τὴν μακροβιότητα καὶ πολυζωΐαν του, ὁ δὲ Ἰουλιανός, χλευάσας αὐτόν, προσέταξε καὶ τὸν ἀπεκεφάλισαν καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος παρὰ Κυρίου τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως.