ΛΙΒΕΡΙΟΣ ὁ Πάπας Ρώμης καὶ Μάρτυς ἤκμασε βασιλεύοντος Κωνσταντίου, τοῦ υἱοῦ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐν ἔτει τνβ’ (352) [1] εἶναι δὲ ὁ συνεργήσας νὰ λάβωσι τοὺς θρόνους ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ ὁ Ἅγιος Παῦλος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν αἰτίαν προσεκάλεσεν εἰς Κωνσταντινούπολιν τὸν Ἅγιον Λιβέριον ὁ βασιλεὺς Κωνστάντιος, ὁ φρονῶν ἐξ ἀγνοίας τὴν τοῦ Ἀρείου αἵρεσιν, ἀφ’ οὗ ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός του Κώνστας. Ὅθεν ἐπιχειρήσας νὰ πείσῃ τὸν Ἅγιον, ἵνα ἀπέχῃ μὲν ἀπὸ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἀθανασίου, συμφωνήσῃ δὲ εἰς τὴν καθαίρεσιν αὐτοῦ καὶ μὴ δυνηθείς, ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς τὴν Θρᾴκην. Ἐλθὼν δὲ εἰς Ρώμην ὁ Κωνστάντιος, ἠναγκάσθη παρὰ πάντων νὰ ἀνακαλέσῃ τὸν μακάριον τοῦτον Λιβέριον εἰς τὸν θρόνον του· ὅθεν προσέταξε νὰ ἐπανέλθῃ ὁ Ἅγιος εἰς Ρώμην, ἐν ᾗ καλῶς καὶ θεαρέστως διανύσας τὴν ζωήν του ἀνεπαύσατο ἐν Κυρίῳ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Λιβέριος οὗτος ἔγινε Πάπας τῆς Ρώμης μετὰ τὸν Πάπαν Ἰούλιον, ὅστις ἐπροστάτευσε τῆς Ρώμης ἔτη δώδεκα (341-352).