ΤΑΤΙΩΝ ὁ μακάριος Μάρτυς κατήγετο ἐκ τόπου Μαντιναίου καλουμένου καὶ ὑποκειμένου εἰς τὴν Μητρόπολιν Κλαυδιουπόλεως τὴν ἐν τῇ Ἐρδελίᾳ ἐκ τῆς ἐπαρχίας τῆς Ὀνωριάδος. Συλληφθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, διότι ἐσέβετο τὸν Χριστόν, παρέστη ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος Οὐρβανοῦ, ἐν τῇ ρηθείσῃ Κλαυδιουπόλει. Ἐρωτηθεὶς λοιπὸν ὑπ’ ἐκείνου, καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστόν, ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν· εἶτα ἐρωτηθεὶς πάλιν, ἐπειδὴ ἐπέμενεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἐδάρη μὲ ξύλα καὶ ἐξεσχίσθη μὲ ὄνυχας σιδηροῦς. Μετὰ ταῦτα ἐσύρθη κατὰ γῆς, καὶ φθάσας εἰς τὴ πύλην τῆς πόλεως ἐσφράγισεν ἑαυτὸν μὲ τὸν τύπον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἤκουσε δὲ ἄνωθεν θείας φωνῆς, ἥτις εὐηγγελίζετο ὅσα ἀγαθὰ ἦσαν προητοιμασμένα ἐν τῷ οὐρανῷ δι’ αὐτὸν καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, ἐξ οὗ ἔλαβε καὶ τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.