ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ὁ ἔνδοξος Ἱερομάρτυς, ἕτερος οὗτος ὢν τοῦ ἀνωτέρῳ, ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Μάρκου Αὐρηλίου, τοῦ καὶ Ἀντωνίου καλουμένου καὶ φιλοσόφου, ἐν ἔτει ρξ’ (160), ἦτο δὲ ἐκ τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν, διάδοχος τῶν μακαρίων Ἀποστόλων καὶ Ἐπίσκοπος χρηματίσας τῆς ἐν Γαλλίᾳ πόλεως Λουγδούνου, τῆς σήμερον ὀνομαζομένης Λυῶνος.
Οὗτος, καθ’ ἃ λέγουσι, συνέγραψε πλεῖστα συγγράμματα, βεβαιοῦντα τὴν τῶν Χριστιανῶν ὀρθὴν πίστιν, ἐξ ὧν οἱ μεταγενέστεροι θεῖοι Πατέρες ἠρανίσθησαν πολλὰς ἑρμηνείας τῶν θείων Γραφῶν. Διαδεχθεὶς εἰς τὴν Ἐπισκοπὴν Λουγδούνου τὸν Ποθεινόν, ὅστις ἐμαρτύρησεν ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐλύτρωσε πολλοὺς Ἕλληνας ἀπὸ τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων διὰ τῶν λόγων καὶ τῆς διδασκαλίας του· ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς Μάρτυρας προσήγαγεν εἰς τὸν Χριστὸν ἀθλήσαντας διὰ τὸ ὄνομά του. Τέλος ἀποκεφαλισθεὶς καὶ αὐτὸς ὑπὸ τοῦ Σεβήρου, ἐν ἔτει σβ’ (202), ἔτυχε τοῦ στεφάνου τῆς ἀθλήσεως [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ δὲ Μελέτιος ταῦτα γράφει περὶ τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου τούτου, ὅτι ἦτο πρότερον πρεσβύτερος τῆς ἐν Λουγδούνῳ Ἐκκλησίας, καὶ ὕστερον προεχειρίσθη καὶ ταύτης Ἐπίσκοπος ὅτι ἐχρημάτισε μαθητὴς Πολυκάρπου καὶ Παππίου, τῶν ἀκροατῶν Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου· ὅτι ἐγεννήθη ἐν Σμύρνῃ, καὶ ὅτι οἱ ἐν Λουγδούνῳ καὶ Βιέννῃ Μάρτυρες μαρτυροῦντες περὶ αὐτοῦ εἰς τὸν Ἐπίσκοπον τῆς Ρώμης Ἐλευθέριον, ὅτι ἦτο ἄξιος καὶ πεπαιδευμένος καὶ ἐνάρετος, καὶ ζηλωτὴς τῆς τοῦ Χριστοῦ Διαθήκης, ἐπεκαλοῦντο τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ εὔνοιαν τοῦ ἐπισκόπου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐσέβιος ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Ἱστορίᾳ του Βιβλ. Εʹ κεφ. δʹ. Πολλὰ δὲ συγγράμματα ὁ θεῖος οὗτος πατὴρ συνέγραψε, περὶ ὧν γράφει ὁ Εὐσέβιος, βιβλ. Δʹ, κεφ. δʹ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, καὶ ὁ Ἱερώνυμος ἐν τῷ Καταλόγῳ, κεφ. λδʹ, πλὴν ἐξ ὅλων αὐτῶν δὲν σῴζονται εἰμὴ πέντε μόνον βιβλία κατὰ αἱρέσεων Οὐαλεντίνου καὶ ἄλλων, γραφέντα ὑπ’ αὐτοῦ πρὸς ἔλεγχον καὶ ἀνατροπὴν τῆς ψευδωνύμου γνώσεως. Ταῦτα δὲ εὑρίσκονται δυστυχῶς ὄχι εἰς τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν, ἀλλ’ εἰς τὴν λατινικήν, μολονότι εἶναι ἀναντίρρητον ὅτι ἑλληνιστὶ τὰ ἔγραψεν.