ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΣ ὁ ἔνδοξος ἀθλοφόρος τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἀθλήσαντες Ἅγιοι Μάρτυρες ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει σϟη’ (298), ὅτε κόμης τις, Εὐτόλμιος ὀνομαζόμενος, σταλεὶς ἐκ τῆς Νικομηδείας εἰς τὰ μέρη τοῦ Εὐξείνου Πόντου ὑπὸ τοῦ βασιλέως, ἵνα θανατώσῃ, τοὺς εὑρισκομένους ἐκεῖ Χριστιανούς, προσωρμίσθη εἰς τὸ ἐμπόριον [1] τὸ λεγόμενον Κάρπην· ἐκεῖ δὲ εὑρὼν τὸν Ἅγιον Ζωτικὸν μὲ τοὺς μαθητάς του ὁμολογοῦντας τὸν Χριστόν, κατεδίκασεν αὐτὸν εἰς σταυρικὸν θάνατον.

Ἐπανελθὼν ὁ Εὐτόλμιος εἰς τὴν Νικομήδειαν καὶ μαθὼν ὅτι ὁ λεγόμενος Πρίγκηψ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν, καταπεισθεὶς ὑπό τινος Ἀγαθονίκου, ὅστις ἀπεμάκρυνε τοὺς Ἕλληνας ἀπὸ τῶν εἰδώλων καὶ προσέφερεν αὐτοὺς εἰς τὸν Χριστόν, συνέλαβεν ἀμφοτέρους, καὶ τὸν μὲν Ἀγαθόνικον δυνατὰ ἔδειρε, τὸν δὲ Πρίγκηπα, μετὰ καὶ ἄλλων Χριστιανῶν, ἀπήγαγε δέσμιον εἰς τὴν Θρᾴκην, ὅπου διετέλει ὤν ὁ βασιλεύς, ἵνα οὗτοι παρὰ τοῦ βασιλέως κριθῶσιν. Ἐλθὼν δὲ εἰς κώμην λεγομένην Ποταμός, ἐκεῖ ἐθανάτωσε διά τινος μηχανικοῦ ὀργάνου, τοῦ καταπέλτου (ὁμοιάζοντος μὲ τὸ ἀκόντιον), τοὺς Ἁγίους Ζήνωνα, Θεοπρέπιον καὶ Ἀκίνδυνον, καθότι δὲν ἠδύναντο πλέον νὰ περιπατήσωσιν οἱ μακάριοι, ὡς ἐκ τῶν ἐπενεχθεισῶν εἰς αὐτοὺς πρότερον πληγῶν διὰ ραβδισμάτων. Εἶτα ἀφιχθεὶς εἰς τὴν Χαλκηδόνα ἐφόνευσε διὰ ξίφους τὸν Ἅγιον Σεβηριανόν, κηρύττοντα τὸν Χριστόν.

Ὅταν δὲ ἦλθεν εἰς τὸ Βυζάντιον, παρέστη ἐνώπιόν του ὁ ὑπ’ αὐτοῦ πρότερον δαρεὶς Ἀγαθόνικος μετὰ τοῦ Πρίγκηπος καὶ τῶν δεσμίων, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ κόμης μεθ’ ἑαυτοῦ. Ἐξέβαλε, λοιπὸν τὸν Μάρτυρα Ἀγαθόνικον ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἔδειραν αὐτὸν πολὺ δυνατά, εἶτα λαβὼν καὶ τοῦτον μεθ’ ἑαυτοῦ, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν Σηλύβριαν, εἰς τόπον λεγόμενον Ἄμμους, ὅπου ἦτο ὁ βασιλεύς, ἐκεῖ ἀπεκεφάλισε τὸν Μάρτυρα Ἀγαθόνικον καὶ τὸν Πρίγκηπα καὶ τοὺς λοιποὺς Χριστιανούς, ὅσους εἶχεν ἀπαγάγει ἐκ τῆς Νικομηδείας, καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτῶν Ναῷ τῷ εὑρισκομένῳ ἐν Καινουπόλει, ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Θεοδώρας καὶ ἐν τῷ Μοναστηρίῳ τοῦ Ξηροκέρκου.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ