τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ἔργον ΙΒʹ αἰῶνος.
ΘΑΔΔΑΙΟΣ ὁ Ἀπόστολος πατρίδα εἶχε τὴν Ἔδεσσαν, Ἑβραῖος ὢν κατὰ τὸ γένος καὶ ἄριστα γεγυμνασμένος εἰς τὰς θείας Γραφάς. Οὗτος λοιπὸν ἀναβὰς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἵνα προσκυνήσῃ, κατὰ τὰς ἡμέρας Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, καὶ ἀκούσας τούτου τὸ κήρυγμα, καὶ ὑπερθαυμάσας τὴν ἀγγελικὴν ζωήν του, ἐβαπτίσθη ὑπ’ αὐτοῦ. Μετὰ ταῦτα, βλέπων τὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ τὰ ἄπειρα θαύματα, ὅσα ἐτέλει, ἀκούσας δὲ καὶ τὴν διδασκαλίαν του, ἠκολούθησεν αὐτὸν ἕως τὸ σωτήριον πάθος. Μετὰ δὲ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἐπανῆλθεν εἰς τὴν πατρίδα του Ἔδεσσαν, καὶ βαπτίσας τὸν Τοπάρχην Αὔγαρον, ἐκαθάρισε τὸ λείψανον ἐκεῖνο τῆς λέπρας, τὸ ὁποῖον εἶχε μείνει εἰς τὸ μέτωπόν του, καθὼς περὶ τούτου εἴπομεν κατὰ τὴν δεκάτην ἕκτην τοῦ Αὐγούστου [1]. Πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους διδάξας καὶ φωτίσας καὶ Ἐκκλησίας οἰκοδομήσας, διῆλθε τὰς πόλεις τῆς Συρίας καὶ φθάσας εἰς Βηρυτόν, πόλιν τῆς Φοινίκης, ἐδίδαξε πολλοὺς καὶ ἐβάπτισεν, ἔνθα καὶ τὴν ψυχήν του παρέδωκεν εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν σεπτὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Πέτρου, παρὰ τῇ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ καὶ εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Πρόβου [2].
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε σελ. 256 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.
[2] Τὸν Ἀπόστολον τοῦτον συναριθμεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μετὰ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων λέγων· «Καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος» (Ματθ. ιʹ 3). Ὅθεν οὐχὶ ὀρθῶς λέγει αὐτὸν ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα ὁ Γεώργιος Σύγκελλος ἐν τῇ χρονολογίᾳ. Ἐν δὲ τῇ δεκάτῃ ἐνάτῃ τοῦ Ἰουνίου (βλέπε ἐν τόμῳ Ϛʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας») ὁ Θαδδαῖος οὗτος λέγεται ὁ αὐτὸς μὲ τὸν Ἰούδαν Ἰακώβου.