ΣΕΒΗΡΟΣ, ὁ ἀήττητος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής, ἦτο ἐκ τῆς Σίδης τῆς Παμφυλίας, υἱὸς Θρᾳκός, Πετρωνίου ὀνομαζομένου, μητρὸς δὲ Μυγδονίας. Οὗτος λοιπὸν ἐλθὼν εἰς τὴν Φιλιππουπολιν καὶ ἰδὼν τοὺς ἀνωτέρω Ἁγίους Τριακονταεπτὰ Μάρτυρας ἀγωνιζομένους διὰ τὸν Χριστόν, παρρησίᾳ καὶ οὗτος ὡμολόγησεν αὐτὸν Θεόν. Διὰ τοῦτο ἐξεσχίσθη σκληρῶς καὶ δακτυλίους σιδηροῦς πεπυρωμένους ἐδέχθη εἰς τὰ δάκτυλα τῶν χειρῶν του· εἶτα τανυσθεὶς ἐπὶ τεσσάρων ξύλων ἐπριονίσθη, καὶ ὕστερον ἐζώσθη τὴν σιδηρᾶν πεπυρωμένην ζώνην, καὶ τέλος ἀποκεφαλισθεὶς ὁ ἀοίδιμος ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τὸν δὲ Ἅγιον Μέμνονα, τὸν καὶ Κεντυρίωνα ἐπονομαζόμενον, ἐτάνυσαν πρότερον ἐπὶ δύο στηλῶν καὶ ἀνέσπασαν τρεῖς λωρίδας δέρματος αὐτοῦ ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν. Ἔπειτα ἔκοψαν τοὺς πόδας του, καὶ οὕτως ἔρριψαν αὐτὸν ἐν καμίνῳ, ἔνθα παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, λαβὼν παρ’ αὐτοῦ ὁ ἀείμνηστος καὶ τὸν ἀμάραντον τῆς ἀθλήσεως στέφανον.