ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς καὶ Στρατηλάτης ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀσεβεστάτου Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει σπθ’ (289), στρατιώτης ὢν ἐν τῇ Ἀνατολῇ ὑπὸ τὸν Ἀντίοχον ἀρχιστράτηγον τοῦ βασιλικοῦ στρατοῦ. Ἀποσταλεὶς δὲ ὑπ’ αὐτοῦ μετ’ ἄλλων συστρατιωτῶν, ἵνα πολεμήσῃ τοὺς Πέρσας, οἵτινες, διαβάντες τὰ ὅριά των καὶ ἐλθόντες εἰς τὰ ὅρια τῶν Ρωμαίων, ἐλεηλάτουν αὐτὰ καὶ ἠφάνιζον, ἐπεκαλέσθη τὸν Χριστόν, πείσας δὲ καὶ τοὺς συντρόφους, του νὰ ἐπικαλεσθῶσιν αὐτόν, ἐνίκησε τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς κατετρόπωσεν. Ὅθεν ἕνεκα τῆς ἀνελπίστου τούύτης νίκης προσείλκυσεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τοὺς στρατιώτας του.
Διαβληθέντες λοιπὸν ὅ τε Ἅγιος καὶ οἱ τούτου σύντροφοι πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον αὐτῶν Ἀντίοχον, παρεστάθησαν ὅλοι πρὸς αὐτὸν καὶ ὡμολόγησαν τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν· διὸ τὸν μὲν Ἅγιον Ἀνδρέαν ἥπλωσαν ἐπὶ σιδηρᾶς πεπυρωμένης κλίνης, τῶν δὲ συντρόφων του τὰς χεῖρας ἐκάρφωσαν ἐπὶ τετραγώνων ξύλων. Εἶτα κατὰ προσταγὴν τοῦ Ἀντιόχου ἐδίωξαν τοὺς Ἁγίους ἐκ τῶν ὁρίων τῆς χώρας ἐκείνης χίλιοι ἄλλοι στρατιῶται, τοὺς ὁποίους κατηχήσας ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ᾡδήγησε καὶ τούτους εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δὲ μαθὼν ὁ Ἀντίοχος κατεδίωξεν ὅλους, προστάξας νὰ θανατώσωσιν αὐτούς τε καὶ τοὺς ἐξ ἀρχῆς ὄντας συντρόφους τοῦ Ἁγίου, ὡς καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον πανένδοξον Ἀνδρέαν καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.