ΠΑΥΛΟΣ καὶ ΙΟΥΛΙΑΝΗ οἱ αὐτάδελφοι Ἅγιοι Μάρτυρες ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Αὐρηλιανοῦ ἐν ἔτει σο’ (270), διατελοῦντες εἰς τὴν Πτολεμαΐδα· ἦσαν δὲ αὐτάδελφοι γεννηθέντες ἐξ εὐγενῶν γονέων καὶ ἀνατραφέντες μᾶλλον διὰ τῆς εὐσεβείας ἢ διὰ τοῦ γάλακτος. Ὁ Παῦλος κατεγίνετο ἐπιμελῶς εἰς τὴν ἀνάγνωσιν καὶ μελέτην τῶν θείων Γραφῶν, καὶ ὢν ἐγκρατέστατος, καίτοι νέος, τῶν θείων νοημάτων τῶν Γραφῶν, προχείρως καὶ μὲ ἑτοιμότητα ἀπεστόμωνε τοὺς ἀντιλέγοντας, καὶ κήρυξ ἔνθεος ἐχρημάτιζε τῆς περὶ ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ Λόγου οἰκονομίας.
Ἰδὼν ὅθεν ὅτι ἔφθασεν ὁ βασιλεὺς Αὐρηλιανὸς εἰς τὴν Πτολεμαΐδα, παρήγγειλεν εἰς τὴν ἀδελφήν του Ἰουλιανὴν νὰ ἔχῃ θάρρος καὶ μεγαλοψυχίαν, καὶ νὰ σταθῇ προθύμως, ἐπειδὴ μέλλει νὰ συμβῇ ἐν Πτολεμαΐδι μέγας πειρασμός· καὶ αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος ἐθωρακίσθη ὅπως παρασταθῇ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, σφραγίσας τὸ σῶμά του μὲ τὸν τύπον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐπειδὴ δὲ εἶδον αὐτὸν οἱ Ἕλληνες ποιήσαντα τὸν σταυρόν του ὡς Χριστιανός, ἔφεραν αὐτὸν εἰς τὸν βασιλέα· ὁμολογήσας δὲ ὁ Ἅγιος τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν καὶ ἐλέγξας τὴν ματαιότητα τῶν εἰδώλων, ἐκρεμάσθη καὶ ἐξεσχίσθη. Εἶτα ἔβαλαν αὐτὸν τε καὶ τὴν ἀδελφήν του Ἰουλιανὴν ἐντὸς λέβητος πλήρους βεβρασμένης πίσσης· ἐπειδὴ δὲ ἐφυλάχθησαν ἀβλαβεῖς καὶ ἐπέμειναν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἡπλώθησαν ἐπὶ σιδηρᾶς πεπυρωμένης κλίνης καὶ ἐδάρησαν ἐπὶ τῆς ράχεως. Τότε Κοδρᾶτος καὶ Ἀκάκιος οἱ δήμιοι, ἐπειδὴ ἐλυπήθησαν τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς περιεποιήθησαν, διὰ τοῦτο καὶ μόνον ἀπεκεφαλίσθησαν οἱ ἀοίδιμοι καὶ ἔλαβον τοὺς ἀφθάρτους στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.
Εἶτα ἐρρίφθησαν οἱ Ἅγιοι εἰς τὴν φυλακήν, ὅ,τε Παῦλος καὶ ἡ ἀδελφή του, φοροῦντες σιδηρᾶς ἁλύσεις. Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλθὼν ἔλυσε τὰ δεσμά των καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ἄρτον, ἐκ τοῦ ὁποίου φαγόντες καὶ δυναμωθέντες οἱ Ἅγιοι ηὐχαρίστησαν τὸν Θεόν. Μετὰ ταῦτα πάλιν παρεστάθησαν εἰς τὸν βασιλέα, καὶ μὴ θελήσαντες νὰ θυσιάσωσιν ἐδάρησαν. Εἷς δὲ δήμιος, Στρατόνικος ὀνομαζόμενος, ἐλυπήθη καὶ ἐσυμπόνεσε τὴν Ἁγίαν Ἰουλιανήν, ἡ ὁποία ὅμως τὸν παρεκίνει νὰ μὴ τὴν λυπῆται, ἀλλὰ νὰ ἐκτελέσῃ τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως. Ταῦτα δὲ μαθὼν ὁ βασιλεύς, τὸν μὲν Στρατόνικον ἀπεκεφάλισε, τοὺς δὲ Ἁγίους Μάρτυρας προσέταξε νὰ βάλωσιν ὁμοῦ μὲ δηλητηριώδεις ὄφεις καὶ ἑρπετά.