ΣΤΡΑΤΩΝ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἅγιοι διέτριβον ἐν Νικομηδείᾳ, ἀνέβαινον δὲ ἐπὶ τούτῳ εἰς τὸ θέατρον, ἵνα κατηχῶσι τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἑλλήνων, καὶ ἀπομακρύνωσι μὲν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρείας, προσφέρωσι δὲ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Βλέπων δέ ποτε ὁ ἄρχων τῆς Νικομηδείας τὸ θέατρον κενὸν καὶ ἄνευ ἀνθρώπων, καὶ μαθὼν τὴν αἰτίαν, τουτέστιν ὅτι οἱ λαοὶ διδασκόμενοι παρὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἀφῆκαν τὰς ἡδονὰς καὶ μεταχειρίζονται νέαν ζωήν, καταφρονήσαντες τὰς συνηθείας τῶν πατέρων καὶ προγόνων των, μετὰ μεγάλης σπουδῆς καὶ ταχύτητος προσέταξε νὰ παραστήσωσιν ἐνώπιόν του τοὺς Ἁγίους· οὗτοι δὲ παρασταθέντες ἐνώπιον αὐτοῦ ὡμολόγησαν, ὅτι καὶ αὐτοὶ πρεσβεύουσι τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, καὶ τοὺς ἄλλους διδάσκουσι νὰ ἀκολουθῶσιν αὐτήν. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ἐφέρθησαν εἰς τὸ θέατρον καὶ παρεδόθησαν εἰς τὰ θηρία· ἐπειδὴ δὲ διεφυλάχθησαν ἀβλαβεῖς, ἐβασάνισαν αὐτοὺς μὲ διαφόρους τρόπους βασάνων. Τελευταῖον δὲ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ πῦρ, καὶ οὕτως ἠγωνίσθησαν ὑπὲρ Χριστοῦ τὸν τοῦ Μαρτυρίου ἀγῶνα, καὶ ἔλαβον παρ’ αὐτοῦ τὸν ἄφθαρτον στέφανον.