ΜΥΡΩΝ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Δεκίου καὶ Ἀντιπάτρου ἄρχοντος τῆς ἐπαρχίας Ἀχαΐας ἐν ἔτει σν’ (250), πρεσβύτερος τὸ ἀξίωμα, ἀγαθὸς τὴν γνώμην, ἐντίμου καταγωγῆς, πλοῦτον ἔχων πολὺν καὶ παρὰ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων φιλούμενος. Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ ρηθεὶς Ἀντίπατρος μετέβη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων, ἐπὶ τῷ σκοπῷ νὰ συλλάβῃ καὶ νὰ τιμωρήσῃ πολλοὺς Χριστιανούς, ὁ Ἅγιος οὗτος Μύρων, ζήλου θείου πλησθείς, ὕβρισε τὸν Ἀντίπατρον καὶ ἕνενα τούτου ἐκρέμασαν αὐτὸν καὶ ἐξέσχισαν. Εἶτα τὸν ἔρριψαν ἐντὸς καμίνου, ἥτις τόσον πολὺ ἠνάφθη, ὥστε ὁ κτύπος τοῦ πυρὸς ἠκούετο εἰς πολὺ διάστημα τόπου· ἀλλ’ ὅμως ἡ κάμινος τὸν μὲν Ἅγιον δεξαμένη ἐφύλαξεν αὐτὸν ἀβλαβῆ, τὸ δὲ πῦρ ἐξερεύξασα κατέκαυσεν ἑκατὸν πεντήκοντα ἀπίστους. Ὕστερον ἠνάγκασαν τὸν Ἅγιον νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη, ἀπέσπασαν τὸ δέρμα του εἰς λωρίδας ἀπὸ τῶν ὤμων μέχρι τῶν ποδῶν του, μίαν ἐκ τῶν ὁποίων λαβὼν ὁ Μάρτυς τὴν ἔρριψεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀντιπάτρου· ἀφ’ οὗ δὲ ἐξέδαρον αὐτόν, πάλιν ἐξέσχισαν τὰς ἐκδεδαρμένας σάρκας του. Μετὰ ταῦτα ἔδωκαν τὸν Ἅγιον εἰς βορὰν τῶν θηρίων, ἀλλ’ ἐκεῖνα τὸν διεφύλαξαν σῷον καὶ ἀβλαβῆ, τοῦθ’ ὅπερ ἰδὼν ὁ Ἀντίπατρος δὲν ὑπέφερε τὴν ἐντροπὴν καὶ ηὐτοχειριάσθη. Ὁ δὲ Ἅγιος μεταφερθεὶς εἰς τὴν Κύζικον, ἐκεῖ ἐδέχθη παρὰ τοῦ Ἀνθυπάτου τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν· ὅθεν ἀποκεφαλισθείς, ἀπέλαβεν ὁ μακάριος τὸν ἀμάραντον στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.