ΟΥΡΣΙΚΙΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτις ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τ’ (300) καταγόμενος ἐκ τῆς πόλεως Σιβεντοῦ, τῆς ἐν τῇ Ἄνω Ἰλλυρίᾳ (ἤτοι Σλαβονίᾳ), στρατιώτης ὢν τὸ ἐπάγγελμα. Ἑπομένως, καθὸ Χριστιανός, διεβλήθη εἰς τὸν βασιλέα Μαξιμιανόν, ὁ ὁποῖος παρέδωκεν αὐτὸν εἰς τὸν ἔπαρχον Ἀριστείδην, ἵνα τὸν κρίνῃ. Οὗτυς ἔδειρεν αὐτὸν εἰς τὴν ράχιν μὲ βούνευρα, καὶ τὰς πλευράς του ἐπλήγωσεν ἰσχυρῶς, εἶτα ἐτύλιξε τὰς χεῖράς του μὲ λινάρια βεβρεγμένα μὲ ἔλαιον, ἐπ’ αὐτῶν δὲ ἐπέπασε θεῖον καὶ ρητίνην, καὶ οὕτως ἔδωκε πῦρ εἰς αὐτά. Πάσχων δὲ τὰς τιμωρίας ταύτας ὁ Ἅγιος, ἔλεγεν ὅτι δικαίως πάσχουσιν αἱ χεῖρές του, διότι ἐλύτρωσαν τὸν τύραννον, ὁ ὁποῖος ἔμελλε κακῶς νὰ ἀπολεσθῇ. Ὅθεν ὁ τύραννος Μαξιμιανός, ἐπειδὴ κατηγορήθη ὑπό τινος Τερτυλλιανοῦ ἐκεῖ παρευρισκομένου, ὅτι λυτρωθεὶς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου ἐφάνη ἀχάριστος εἰς τὸν εὐεργέτην του, τούτου ἕνεκα ἐντραπεὶς προσέταξε νὰ χύσωσιν ὕδωρ ἐπὶ τῶν χειρῶν τοῦ Μάρτυρος καὶ νὰ σβέσωσι τὸ πῦρ. Βλέπων δὲ τοῦτο Ἕλλην τις Ὀλβιανὸς ὀνομαζόμενος, ἐταράχθη ὑπὸ ὀργῆς καὶ ἐξῆλθε τοῦ Πραιτωρίου· πορευόμενος δὲ εἰς τὸν οἶκόν του, ἐδήχθη ὑπὸ σκορπίου καὶ μὲ πόνους μεγάλους κακῶς ὁ κακὸς τὴν ψυχήν του ἀπώλεσεν. Ὁ δὲ Ἅγιος Μάρτυς Οὐρσίκιος, δεχθεὶς τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν, ἀπεκεφαλίσθη ὑπό τινος Οὐάλεντος, ὁ ὁποῖος διέβαλε τὸν Ἅγιον πρότερον· τρὶς δὲ ἐκτύπησεν ὁ ἀπάνθρωπος εἰς τὸν λαιμὸν τοῦ Ἁγίου μὲ τὸ ξίφος, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ