ΕΥΠΛΟΣ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς καὶ Διάκονος ἤκμασεν ἐπὶ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϟϛ’ (296), καταγόμενος ἐκ Κατάνης τῆς ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ τῆς Σικελίας. Διαβληθεὶς δὲ οὗτος εἰς τὸν ἄρχοντα Καλβιασιανόν, καὶ μὴ πεισθεὶς νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν, πρῶτον μὲν ἐδέθη τὰς χεῖρας, τοὺς πόδας καὶ τὰ γόνατα, εἶτα δὲ ἐκρεμάσθη εἰς ξύλον ὀρθὸν καὶ ἐξεσχίσθη μὲ σιδηροῦς ὄνυχας. Ἐλθοῦσα δὲ εἰς αὐτὸν θεϊκή τις φωνὴ τὸν ἐνεδυνάμωσε. Μετὰ ταῦτα συνέτριψαν τὰς κνήμας του μὲ σιδηρᾶς σφύρας, καὶ ἔρριψαν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ, ἐκεῖ δὲ εὑρισκόμενος ὁ Ἅγιος διὰ μόνης τῆς προσευχῆς του ἔκαμε νὰ ἀναβλύσῃ πηγὴ ὕδατος, οὕτω δὲ ἐξήγαγον αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς. Ὕστερον πάλιν τὸν ἐφυλάκισαν, καὶ μὲ σιδηροῦς καὶ πεπυρωμένους ὄνυχας κατεπλήγωσαν τὰ ὦτά του· τελευταῖον δὲ ἀπέκοψαν τὴν ἁγίαν του κεφαλὴν καὶ οὕτως ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν τοῦ μαρτυρίου ἄφθαρτον στέφανον.