ΦΕΡΦΟΥΘΗ ἡ Ἁγία Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ Αὐταδέλφη αὐτῆς, καθὼς καὶ ἡ ταύτης Παιδίσκη (δούλη) ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, βασιλέως Ρωμαίων, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τς’-τλζ’ (306-337) καὶ Σαβωρίου βασιλέως τῶν Περσῶν (325-379), Περσίδες οὖσαι τὸ γένος καὶ ἀδελφαὶ αἱ δύο πρῶται τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Συμεὼν τοῦ μαρτυρήσαντος ἐν Περσίᾳ μετὰ χιλίων ἑκατὸν πεντήκοντα ἄλλων Χριστιανῶν [1]. Πασχούσης δὲ τῆς γυναικὸς τοῦ βασιλέως ὑπό τινος ἀσθενείας, διέβαλόν τινες τὰς Ἁγίας ταύτας, ὅτι εἶναι μάγισσαι καὶ κατασκευάζουσι θανατηφόρα δηλητήρια.
Συλληφθεῖσαι τότε αἱ Ἅγιαι ὡδηγήθησαν εἰς τὸν ἀρχιμάγον τῆς Περσίας, ὀνόματι Μαπτάν, πρὸς τὸν ὁποῖον καὶ ἀπελογήθησαν, εἰποῦσαι ὅτι εἶναι ἀθῶαι ἀπὸ τῆς τοιαύτης συκοφαντίας, ὡμολόγησαν ὅμως συγχρόνως, ὅτι εἶναι Χριστιαναὶ καὶ ὅτι, ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι συγκεχωρημένον εἰς αὐτὰς ἀπὸ τοὺς νόμους τοῦ Χριστοῦ νὰ διαπράττωσι τοιαῦτα μαγικὰ καὶ παράνομα ἔργα. Ἐπειδὴ δὲ τότε ἔγινε διπλῆ ἡ κατ’ αὐτῶν κατηγορία, ὄχι δηλαδὴ μόνον ὅτι εἶναι μάγισσαι (πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀπηγορεύετο εἰς τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἀπὸ τοὺς Πέρσας), ἀλλ’ ὅτι εἶναι καὶ Χριστιαναί, διὰ τοῦτο κατεδικάσθησαν νὰ θανατωθῶσιν. Ἐξηπλώθησαν λοιπὸν κατὰ γῆς καὶ ἐδέθησαν αἱ μακάριαι εἰς ξυλίνους πασσάλους. Ἔπειτα ἐπριονίσθησαν εἰς τὸ μέσον ἀπὸ τοῦ λαιμοῦ μέχρι τῶν ποδῶν, ἀφ’ οὗ δὲ διῃρέθησαν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον τὰ σώματά των, τὰ τούτων τεμάχια ἐκαρφώθησαν ἐπὶ ξύλων. Τότε διελθοῦσα διὰ μέσου αὐτῶν ἡ βασίλισσα ἰατρεύθη ἀπὸ τὸ πάθος της. Ἔπραξε δὲ τοῦτο ἡ βασίλισσα, διότι οὕτως εἶπον εἰς αὐτὴν οἱ τὰς Ἁγίας διαβαλόντες· ὅτι δηλαδὴ κατ’ ἄλλον τρόπον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ θεραπευθῇ, παρὰ μόνον ἐὰν διέλθῃ διὰ μέσου τῶν τεμαχισμένων σωμάτων τῶν Ἁγίων. Τούτων οὕτως γενομένων ἔλαβον αἱ μακάριαι τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.