ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ Ὅσιος καὶ μέγας Θεοφόρος Πατὴρ ἡμῶν ἐκ βρέφους ἔτι καὶ ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἠγάπησεν ὁλοψύχως τὸν Κύριον. Ἐπειδὴ δὲ οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἤθελον νὰ τὸν νυμφεύσουν μετὰ γυναικὸς διὰ νομίμου γάμου, ὁ εὐλογημένος οὗτος Ὅσιος οὔτε κἂν λόγον ἐδέχθη νὰ ἀκούσῃ περὶ τούτου, ἀλλ’ ἐνδυθεὶς τὸ θεῖον καὶ Ἀγγελικὸν Σχῆμα ἐπεδόθη δι’ ὅλης αὐτοῦ τῆς δυνάμεως εἰς πᾶν εἶδος ἀσκήσεως καὶ ἐγκρατείας, ἤτοι νηστείαν, σκληραγωγίαν, προσευχήν, δάκρυα, μελέτην τῶν θείων Γραφῶν καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀρετὴν πρὸς εὐαρέστησιν τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε πάντες συνέτρεχον πρὸς αὐτὸν καὶ ἐφωτίζοντο. Ὅθεν πολλοὶ διὰ τοῦ Ὁσίου τούτου ἐπέστρεψαν διὰ τῆς μετανοίας πρὸς τὸν Θεόν.
Βλέπων λοιπὸν ὅτι πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων ἔρχονται εἰς ἐπίσκεψίν του καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν ἥσυχον εἰς τὴν προσευχήν, ἔφυγε καὶ ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Μαλαιὸν [1] καὶ ἡσύχαζεν εἰς αὐτό. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ συνηθροίσθη πλῆθος Μοναχῶν, τοὺς ὁποίους ὁ Ὅσιος καθωδήγει εἰς τὴν προσευχὴν καὶ τὴν ἄσκησιν. Ἔδιδε δὲ εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν καὶ τὸν ὅρον καὶ τὸν κανόνα μὲ τὸν ὁποῖον θὰ ἐπολιτεύετο. Τόσον δὲ προέκοψεν εἰς τὴν ἀρετήν, ὥστε ἐγένετο ἐξακουστὸς καὶ θαυμαστὸς καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας, ἀκόμη δὲ καὶ εἰς τοὺς βασιλεῖς, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ πολλὰς ἀξιολόγους ἐπιστολὰς ἔγραψε. Πολλάκις δὲ ἐρωτηθεὶς ὑπὸ τούτων δι’ ἐπιστολῶν ἐπὶ διαφόρων ζητημάτων ἀπήντησε μὲ λίαν συμβουλευτικὰς ἐπιστολάς, νουθετῶν καὶ προτρέπων αὐτοὺς εἰς τὸ πῶς νὰ διακυβερνοῦν τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, ἔχοντες ὡς βάσιν τὴν ἀγαθότητα καὶ τὴν ἐλεημοσύνην.
Προεῖπε δὲ ὁ Ὅσιος καὶ τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς του πρὸ τριῶν ἐτῶν καὶ τοιουτοτρόπως προητοίμασε διὰ νουθεσιῶν καὶ συμβουλῶν τοὺς παρ’ αὐτῷ συναθροισθέντας. Ἀκολούθως ἀσθενήσας ὀλίγον μετὰ ταῦτα, ἐκάλεσε πλησίον του πάντας τοὺς εἰς τὸ ὄρος Μαλαιὸν συγκεντρωθέντας καὶ ἀφοῦ ἐδίδαξεν αὐτοὺς ἱκανῶς ἑρμηνεύων, τὰ πρὸς σωτηρίαν καὶ εὐαρέστησιν Θεοῦ ἁρμόδια, μετέστη πρὸς Κύριον, τὸν ὁποῖον ἐκ βρεφικῆς ἡλικίας ὁλοψύχως ἐπόθησεν.