ΝΙΚΗΤΑΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν καὶ Ὁμολογητής, ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἀγαπήσας τὴν ἐγκράτειαν, ἀφῆκε τὸν κόσμον καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὰ ὄρη καὶ εἰς τὴν ἡσυχίαν, ὅπου εἰργάζετο πᾶσαν ἀρετήν· ὅθεν ἐκ τούτου ὑψώθη καὶ ἔγινε μέγας καὶ περιβόητος, ἐπειδὴ δὲ ἐκυβερνᾶτο μὲ τὴν τοῦ λόγου διάκρισιν, ἔγινε καὶ οἰκονόμος ψυχῶν καὶ πιστὸς Ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ. Διωχθεὶς δὲ ἐκ τοῦ ποιμνίου του παρὰ τῶν εἰκονομάχων, ὡς προσκυνητὴς τῶν θείων καὶ ἁγίων Εἰκόνων, κατεδικάσθη εἰς πικρὰς ἐξορίας. Ἀλλ’ αὐτός, εὐχαριστῶν δι’ ὅλας τὰς κακοπαθείας, τὰς ὁποίας ἐδοκίμασε χάριν τῶν θείων Εἰκόνων, ἐδείχθη δόκιμος ἀγωνιστὴς καὶ τὴν μὲν ψυχοβλαβῆ αἵρεσιν τῶν θεομάχων, διὰ τῶν διδασκαλιῶν καὶ παρακινήσεων αὐτοῦ, ἤλεγξε, πολλοὺς δὲ παρεκίνησε καὶ νὰ μαρτυρήσωσι ἀκόμη διὰ τὸν σεβασμόν των πρὸς τὰς ἁγίας Εἰκόνας. Ὅθεν καὶ διπλᾶς τὰς λαμπάδας ἀνάψας, τῆς ὁμολογίας, δηλαδή, καὶ τῆς ἀσκήσεως, διπλοῦς καὶ τοὺς στεφάνους, ἐκ χειρὸς Κυρίου ἐδέχθη, πρὸς τὸν Ὁποῖον μεταστάς, ἀνεπαύσατο.