ΣΥΜΕΩΝ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἦτο υἱὸς Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, εἷς ἐκ τῶν τεσσάρων υἱῶν τοὺς ὁποίους ἐγέννησε μὲ τὴν προτέραν αὐτοῦ γυναῖκα, ἤτοι τοὺς Ἰάκωβον, Ἰωσῆν, Ἰούδαν καὶ Σίμωνα, τοὐτέστι τοῦτον τὸν Συμεών, ἐπειδὴ τὸ Σίμων τοῦ Συμεὼν εἶναι ὑποκοριστικὸν ὄνομα. Διότι οὕτω καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς δευτέρας Καθολικῆς αὐτοῦ Ἐπιστολῆς καὶ Σίμων καὶ Συμεὼν γράφετᾳι (Β’ Πέτρ. α’ 1). Τοῦτον λοιπὸν τὸν Συμεὼν ἢ Σίμωνα οἰκειοποιήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς καὶ καταδέχθη νὰ ὀνομάζεται ἀδελφὸς Αὐτοῦ κατὰ σάρκα, καθόσον ὁ Ἰωσὴφ ἐνομίζετο ὑπὸ τῶν ἀγνοούντων ὡς πατήρ Του. Ἐκεῖνος ἔχρισε τοῦτον καὶ Ἱερέα, ἵνα κηρύττῃ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς παρουσίαν Αὐτοῦ καί, μετὰ τὸν ἀδελφόθεον Ἰάκωβον, ἔγινεν οὗτος δεύτερος Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς γνήσιος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ οὐχὶ ὡς μισθωτός. Ἀφ’ οὗ δὲ μετέβαλε τὸν ἑαυτόν του εἰς ναὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατεκρήμνισε τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ τοὺς πεπλανημένους εἰδωλολάτρας καὶ Ἰουδαίους ὡδήγησεν, εἰς τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας. Πολλὰς δὲ καὶ διαφόρους βασάνους ὑπομείνας διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν, τελευταῖον ἐσταυρώθη, εἰς ἡλικίαν ἐτῶν ἑκατὸν εἴκοσι καὶ οὕτως ἀπὸ τοῦ Σταυροῦ ἀνῆλθε πρὸς τὸν παρ’ αὐτοῦ ποθούμενον Χριστόν, ἵνα λάβῃ τὸν ἀμάραντον στέφανον τῆς δόξης. Ἐσταυρώθη δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας Τραϊανοῦ (98-117) καὶ δὴ ἐν ἔτει ϟη’ (98ῳ).