ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΝΕΩΝ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΛΟΓΓΙΝΟΣ καὶ οἱ ἕτεροι τέσσαρες Ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ διὰ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πιστεύσαντες εἰς τὸν Χριστόν, ἦσαν κατὰ τον καιρὸν κατὰ τὸν ὁποῖον ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Ἀφοῦ δὲ ἐκεῖνος ἐτελειώθη, διέταξεν ὁ ἀσεβὴς Διοκλητιανός, ὅπως ὅλοι οἱ ἁπανταχοῦ εὑρισκόμενοι Χριστιανοὶ καὶ μάλιστα ὅσοι εἶναι φυλακισμένοι ἐξ αἰτίας τοῦ Μαρτυρίου καὶ τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὑποχρεωθῶσι νὰ θυσιάζωσιν εἰς τοὺς ψευδωνύμους θεοὺς καὶ οὕτω νὰ ἀφήνωνται ἐλεύθεροι. Ἐὰν ὅμως τοῦτο δὲν πράττωσι, νὰ βασανίζωνται ἀσπλάγχνως καὶ τελευταῖον νὰ θανατώνωνται.
Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ οὗτοι οἱ Ὀκτὼ Ἅγιοι, βλέποντες τὰ παρὰ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου γενόμενα θαύματα, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἕνεκα τούτου τοῦ λόγου ἐρρίφθησαν εἰς τὴν φυλακήν, ὡδηγήθησαν κατόπιν ἐνώπιον τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ ἐξηναγκάζοντο παρ’ ἐκείνου νὰ θυσιάσωσιν εἰς τὰ εἴδωλα. Μὴ πεισθέντες δέ, πρῶτον μὲν ἐγυμνώθησαν καὶ ἐδέθησαν, ἔπειτα δὲ ἐδάρησαν καὶ μετὰ ταῦτα κρεμασθέντες ἐξεσχίσθησαν, οὕτως ὥστε αἱ σάρκες των, ἀναλυθεῖσαι, ἔπεσον κατὰ γῆς, τὰ δὲ σπλάχνα των ἐφαίνοντο ἔξωθεν. Τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ μακάριοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου. Μετὰ δὲ τὸν θάνατον αὐτῶν ἀναβλύζουσιν ἰατρείας πρὸς δόξαν Θεοῦ, εἰς ὅλους τοὺς μετὰ πίστεως πρὸς αὐτοὺς προστρέχοντας.