ΣΑΒΒΑΣ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Αὐρηλιανοῦ τοῦ κατὰ τὰ ἔτη σο’-σοε’ (270-275) βασιλεύσαντος. Οὗτος κατήγετο ἐκ τῆς Γοτθίας [1], εἶχε δὲ το ἀξίωμα τοῦ Στρατηλάτου ἐν Ρώμῃ. Πιστὸς δὲ ὢν Χριστιανὸς ἐπεμελεῖτο τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὰς φυλακάς, ἀγωνιζόμενος συγχρόνως διὰ τὴν ἄσκησιν τῆς ἀρετῆς καὶ τὴν ἐν γένει καθαρότητα τοῦ βίου, ὧν ἕνεκα ἔλαβε παρὰ Θεοῦ τὴν χάριν νὰ ἐκδιώκῃ τὰ πονηρὰ πνεύματα μακρὰν τῶν ἀνθρώπων. Διαβληθεὶς λοιπὸν πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι εἶναι Χριστιανός, ὡδηγήθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ρίψας τὴν ζώνην, ὡμολόγησε τὸν Χριστόν. Ὅθεν ἐκρέμασαν αὐτὸν καὶ ἔκαυσαν μὲ τὰς λαμπάδας, κατόπιν δὲ ἔθηκαν αὐτὸν ἐντὸς λέβητος πλήρους πίσσης βεβρασμένης. Φυλαχθεὶς δὲ παραδόξως ἀβλαβὴς ὑπὸ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, μετέστρεψεν εἰς τὴν εὐσέβειαν ἑβδομήκοντα εἰδωλολάτρας, οἱ ὁποῖοι, ἀποκεφαλισθέντες διὰ τὸν Χριστόν, ἔλαβον τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως. Μετὰ ταῦτα ὡδηγήθη καὶ πάλιν ὁ Ἅγιος πρὸ τοῦ βασιλέως διὰ δευτέραν ἐξέτασιν καὶ ἐπειδὴ ἀνδρείως ὡμολόγησε τὸν Χριστόν, ὁ ὁποῖος ἐφάνη πρότερον εἰς αὐτὸν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωσε, τούτου ἕνεκα ἐρρίφθη ἐντὸς τοῦ ποταμοῦ καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸν ἀμάραντον στέφανον.
Πρὸς δὲ τὴν ἀκμὴν τῆς ἡλικίας τοῦ Ἁγίου τούτου ἔλαμπεν εἰς τὸ προσωπόν του θαυμασία λευκότης· σεμνὸν ἐρύθημα εἰς τὰς παρειάς του· αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς καὶ τῶν γενείων του ἦσαν χρυσοειδεῖς καὶ διαλάμπουσαι· αἱ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν του κόραι ἔβλεπον μὲ αὐστηρὸν καὶ ἀτρόμητον βλέμμα, τὸ ὁποῖον φανερώνει τὸν χαρακτῆρα τοῦ ἀνδρείου καὶ μεγαλοψύχου στρατιώτου.
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε περὶ Γοτθίας ἐν ταῖς σελίσι 314, σημ. 2α.